Stedelijk Museum Amsterdam – BASE

Ik neem aan dat jij het Suasso museum in Amsterdam wel kent?

Rond 1895 werd het Stedelijk Museum in de volksmond het Suasso museum genoemd. Dit omdat de het museum onderdak gaf aan de Suasso-verzameling. Sophia Adriana Lopez Suasso – de Bruyn liet haar volledige nalatenschap aan de gemeente Amsterdam na.

Op 14 september 1895 opende het Stedelijk Museum Amsterdam haar deuren.

Het is bijna niet te geloven dat er in dit museum voorheen elf statige stijlkamers huisde. Ik heb begrepen dat er een Mahoniehouten kamer en een Groene Kamer was. De eerste solotentoonstelling van Vincent van Gogh werd hier gehouden!

Een stukje geschiedenis van het Stedelijk Museum.

Op de plek waar nu de wandschildering (1956) van Karel Appel te zien is was eerst een restaurant.

De figuren stellen een vogel, mens en een bloem voor.

Appel moest bij het maken ervan rekening houden met twee deuren, een loopbrug en de zitplaatsen van de bezoekers. De blauwe deur maakt nog steeds deel uit van de inmiddels monumentale muurschildering.

Tot en met 2 juni 2018 hangt boven de trap een doek om het licht te filteren.

Het Velum is speciaal gemaakt door Keith Haring voor zijn solotentoonstelling (1986) in het Stedelijk. Het heeft ongeveer dertig jaar in het depot gelegen. Haring beschilderde het doek (12 bij 20 meter) in eén dag met spuitbusverf op de vloer van eén van de museumruimtes.

Op 16 december jongstleden openende het Stedelijk Museum de nieuwe opstelling van de vaste collectie.

In de kelder van het museum; Lower Level Gallery (part 1) zijn de kunstwerken uit de periode van 1880 – 1980 te zien. Op de eerste verdieping (Part 2) die vanaf 1980.

Daartussen (eigenlijk al veel eerder want het valt op!) kom je de Wall Wrap van Barbara Kruger tegen. De woorden zijn uitspraken van mensen over mensen. Hoe mensen over elkaar denken.

De vaste collectie van het museum is een feest der herkenning. De route in de oude opstelling kende ik inmiddels uit het hoofd.

Ik was dan ook reuze benieuwd naar de nieuwe indeling ervan.

180 ton staal is er verwerkt in de tentoonstellingswanden die speciaal voor Stedelijk Base zijn ontworpen.

De wanden zijn dun maar oersterk door een speciaal techniek. Architect Rem Koolhaas ontwierp de presentatie van de collectie. Hij wilde een landschap van lichte wanden creëren. Zodat de museumbezoeker zelf zijn route kan bepalen.

De vaste collectie is nu eén grote ruimte tentoongesteld. Ruim 700 kunstwerken worden er getoond.

Zullen we gaan kunstkieken?

De Harrenstein slaapkamer (1926) van Gerrit Rietveld is staat nu opgesteld tussen schilderijen en sculpturen en design. Voorheen was de kamer verstopt in een andere gedeelte van het museum.

Het is een mustsee omdat het een van de weinig overgebleven interieurs uit de periode van De Stijl is. Als museumbezoeker kun je de slaapkamer om die reden alleen via ramen naar binnen kijken. De Rood-Blauwe stoel van Rietveld staat voor de slaapkamer opgesteld.

Ik heb nooit geweten dat het Stedelijk Museum twee stuks van ‘Peinture à haute tension’’ in huis had.

Link is het werk van Martial Raysse (1965) en rechts is het werk van Elain Sturtevant. De twee werken lijken op elkaar maar zijn toch anders. Kijk maar goed.

Sturtevant maakte het werk met toestemming van Raysse op haar eigen manier na.

The Beanery (1965) van Edward Kienholz staat (in mijn beleving) symbool voor het Stedelijk Museum.

Dit was de eerste kroeg die ik in bezocht heb! De geur ervan brengt mij terug naar de museumlessen van de basisschool. Het is ook een kunstwerk waar ik aan altijd meteen aan denk als ik aan het Stedelijk denk.

Veel later kwam ik erachter dat Kienholz de geur in de kroeg ‘gefabriceerd’ heeft van mottenballen, sigarettenas, bier en nu komt het urine! De geur wordt met een ventilator de kroeg in geblazen.

Voordat ik je een ander kunstwerk laat zien moet ik iets toegeven. Als jong meisje vond ik de kroeg en de kroegbezoekers met klokken als hoofden maar eng!

Ook de Saw (Hard Version II – 1971) van Claes Oldenburg ‘is’ en staat voor mij voor het Stedelijk Museum.

Op de foto zie je de drieluik As I Opened Fire (1964) van Roy Lichtenstein. Het schilderij daarachter is van Jean Dubuffet. Ik schreef er al eerder over.

Personnage hilare (Portrait de Francis Ponge – 1947 is een schenking van de kunstenaar. Ponge was een Franse dichter die geïnspireerd was door het surrealisme.

Yayoi Kusama vond een boot op straat in New York en wikkelde die in met fallusvormen van textiel.

De fallussen zijn met de hand gemaakt van oude lakens en de vulling van oude meubels. Kusama schonk de boot Aggregation: One Thousand Boats Show (1963)aan het Stedelijk in 1965.

Een andere bekende stoel van het museum is de Knotted Chair (1995 – 96).

Ook deze stoel is handgemaakt en is van Marcel Wanders. Hij weegt ongeveer 1.4 kilo.

De composttoilet (2000) is een idee van Joep van Lieshout (van Atelier Lieshout).

Het is een toilet om compost te maken van’ menselijk afval’. Zou jij dit in jouw tuin willen?

Barnett Newman maakte zips (ritsen) in bijna al zijn werken terwijl Lucio Fontana graag sneed in zijn werken.

Er zijn twee strepen op dit werk te zien. Een witte dikke en een die bijna onzichtbaar is (of wil zijn).

Als museumbezoeker oogt de perforatie als een lijn, maar volgens de kunstenaar is dat het niet; er wordt een extra ruimte gecreëerd in het werk.

Op het eerste gezicht lijkt het sculptuur Untitled (1961) van Lee Bontecou gemaakt van hard staal.

Als je er voor staat dan zie je dat het (ook) gemaakt is van stof en dat er een frame van staaldraad omheen zit. Ik vind dit een fantastisch werk!

Wat vond ik van de nieuwe opstelling?

Pluspunten

Als museumbezoeker kun je zelf kiezen welke route je loopt.

Het is mooi dat de Harrenstein slaapkamer van Rietveld een vaste plek heeft gekregen.

Superpluspunt is dat de stalen wanden (goed bedacht) duurzaam en milieuvriendelijk zijn.

Minpunten

De zaal is erg vol. Elke hoek en gaatje lijkt gevuld te zijn met een kunstwerk. Jammer jammer!

De wandelroute is op bepaalde punten erg nauw. Als de zaal druk bezocht is dan is het lastig om langs elkaar te lopen. Dit merkte ik al bij binnenkomst toen ik naar rechts wilde lopen, daar moest ik drie mensen (met moeite) passeren.

Veel kunstwerken hangen te dicht op elkaar waardoor ik er minder van kon genieten. Ik vind het fijn als kunstwerken de ruimte hebben om te kunnen paraderen. Een kunstwerk moet kunnen zeggen ‘Kijk naar mij! Alleen naar mij’!’’

Min en pluspunt tegelijkertijd

De collectie is divers. Het Stedelijk laat zo zien dat zij een gevarieerde collectie in huis hebben.

Voor meer informatie kijk op: Stedelijk Museum Amsterdam.

Ben jij al naar het Stedelijk Museum geweest? Wat vond je van de nieuwe opstelling?

Dit was mijn laatste blogpost van het jaar 2017.

Ik wens je mooie Kerstdagen!

Liefs,

Sandra

NB: Zowel de tekst als de foto’s zijn eigendom van Kunstkieken.nl en met toestemming van het Stedelijk Museum Amsterdam gepubliceerd. De afbeeldingen van deze blog mogen niet worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze.