Alma Mater

Tekenen doen we allemaal. In de badkamer op een beslagen spiegel, op een bierviltje als je aan het wachten bent op je date of tijdens saaie vergaderingen.

Tekenen is een van de eerste dingen die je als kind graag doet. Van dochterlief krijg ik nog steeds iedere dag een tekening als kadootje. Ooit heb ik tekeningen weggegooid in het bijzijn van mijn koningskoppel. Dat had ik nooit moeten doen. Huilen en krijsen. Toen besefte ik dat ik hun “emoties” in een zak had weggestopt. Kinderen tekenen wat ze denken, zien en wat ze op een bepaald moment ervaren. Nu ze iets ouder zijn kiezen ze uit welke tekeningen ze willen bewaren en welke naar de papierbak gaan.

Over de tekening op mijn hand vertel ik je straks meer.

In het Stedelijk Museum voor Actuele Kunst (S.M.A.K.) in Gent (België) staat in de tentoonstelling Drawing the Bottom Line de tekenkunst centraal.

Internationale kunstenaars (ook Nederlanders) tonen hier hun werk. Tekenen behoort tot de grafische kunst en wordt vaak de moeder van de kunst genoemd.  De tentoonstelling is dan ook ode aan de  Alma Mater van de tekenkunst.

Drawing the Bottom Line is magnifiek.  Na lange tijd ben ik weer verliefd op een tentoonstelling!

Het is de eerste keer in mijn leven dat ik zoveel tekeningen in een ruimte heb gezien. Tekeningen in allerlei vormen en formaten. Tekeningen gemaakt als communicatiemiddel, als redding om een harde realiteit te ontvluchten of om een politieke situatie aan te kaarten.  Tekeningen die getekend zijn vanuit plezier.

Anonymous Woman is van Andrea Bowers. De tekening lijkt op een foto en is getekend met een doodnormale potlood.

Ik kan nog steeds niet geloven dat dit een tekening is.  Geweldig dat iemand zo tekenen kan.

 

Het is in een oogopslag duidelijk waar de tekeningen van Algerijnse Adel Abdessemed over gaan. Oorlog.  Ik werd er even stil van.

 

Dat tekenen overal op en in kan dat bewijst Lucy McKenzie.

McKenzie heeft (ook weer met een doodgewone) met potlood in de binnenkant van kartonnen- of stoffendozen getekend. Hele inrichtingen van woningen waren er in dozen te zien.  Echt gaaf om te zien!

Op naar de Nederlanders. Kiek je mee?

 Henri Jacobs

Henri Jacobs is een tekenaar maar woont en werkt sinds 1992 in Brussel. Zijn tekeningen lijken wel op mozaïektegels en optische illusies.

Ze zijn met viltstiften getekend en ingekleurd maar dat is bijna niet te zien.

 

Mark Manders woont ook in België en is beeldhouwer.

In Studio Line lijken de tekeningen op het eerste gezicht allemaal op elkaar maar dat zijn ze niet.  Dit is trouwens de tweede keer dat ik  het werk van Manders  zie.  In maart 2014 (voordat ik met bloggen begon) ben ik naar zijn solotentoonstelling Mind Study in het Bonnefantenmuseum in Maastricht geweest.

Vanaf 2017 kun je zijn werk ook gaan bekijken in Amsterdam. Niet in een tentoonstelling maar op het nieuwe plein op het Rokin.  Het beeld dat je op de tafel staat komt daar in het groot te staan.

De handtekening.

De tekening op mijn hand is niet getekend door mijn kinderen maar door de kunstenaar Andrea Galiazzo.  In het weekend zit hij tijdens de tentoonstelling achter een tekentafel met stiften.  Als je oogcontact met hem krijgt stelt hij de volgende vraag “Met welke hand teken je het liefst?  Mag ik daarop tekenen?”  Je ziet het resultaat van mijn antwoord.

Tot wanneer?

Drawing the Bottom Line is een heerlijke tentoonstelling waar je bijna alle vormen van de tekenkunst tegenkomt en je ogen de kost mag geven. Te zien tot en met 31 januari 2016  in Gent- Belgie.

Voor meer informatie Smak.be

S.M.A.K  bedankt voor de gastvrijheid en tot een volgend keer!

Liefs,

Sandra

 

Sandra Singh

Hoi! Ik ben Sandra Singh een kunstliefhebber. In mijn vrije tijd bezoek ik het liefst een museum. Sinds 1 april 2014 schrijf ik mijn kunstbelevingen op. Mijn blog zie ik als mijn kunstdagboek. Dank dat je mij leest! Liefs,

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.