RADIANCE
Regisseur: Naomi Kawase
Jaar: 2017
Genre: Drama
Speelduur: 101 minuten
Taal: Japans
Release datum bioscoop: 15 maart 2018
Acteurs: Masatoshi Nagase (Nakamori), Ayame Misake (Misako)
Verhaal
Misako is een gepassioneerd schrijfster van audiobeschrijvingen voor blinden en slechtzienden. Op een filmvertoning met testpubliek probeert ze na elke sessie haar woorden te perfectioneren wanneer ze Nakamori ontmoet. Hij is een fotograaf die zijn gezichtvermogen verliest. Zijn werk brengt herinneringen aan haar verleden naar boven.
Samen leren ze de wereld om hen heen met ander ogen te zien
Openingsscène
Een man loopt met zijn rug (gekleed in een colbert) naar de filmkijker toe. Er klinkt geroezemoes. De man gaat zitten en doet een oordopje in. Een vrouwenstem vertelt dat er een testbericht volgt om de oordopjes te testen.
”Vervolgens verspringt het beeld naar een drukke stad. We horen een vrouw een aantal beschrijvingen ‘denken’. Ik noem er een aantal op: ‘Scholieren steken een zebrapad over’, ‘een vrouw met een zonnebril wijst iemand de weg’, een haastig lopende man kijkt op zijn horloge.
Wat vond ik van de film?
Radiance is een prachtige film die ik in de toekomst nog een keer graag zie! De film laat zien dat blinden en slechtzienden ook kunnen genieten van een film van woorden (tekst). Die teksten dienen wel beeldend geschreven te zijn.
We zien Misako haar wereld constant observeren. Overal waar ze is beschrijft ze mensen en situaties. Je voelt de passie die ze heeft voor haar werk.
Tijdens een van de sessies is Nakamori niet tevreden over een omschrijving waarop Misako aanvallend reageert.
In haar op-haar-tenen-getrapte-reactie zegt ze dat Misako misschien geen verbeeldingskracht heeft. Misako blijkt niet de enige te zijn die geen emotie voelt bij de teksten.
Ook de anderen in de groep durven voor het eerst openlijk te spreken over de beschrijvingen. Misako huilt.
Misako belooft om de teksten te herschrijven. Tijden het herschrijven zoekt ze Nakamori regelmatig op. Ze komt erachter dat ze niet door het kijken naar blinden en slechtzienden haar teksten moet schrijven maar dit proefondervindelijke moet ervaren.
Nakamori daartegen worstel met andere problemen. Ooit was hij een bekende fotograaf en zonder zijn camera, zonder zijn hart, kan hij niet verder leven.
We zien de twee strijden om het nieuwe eigen te maken en het oude los te laten.
Zo is er een scène waarbij Nakamori zelfstandig naar Misako loopt en Misako haar weg volgt via een blindegeleidenstrook.
Het einde van de film zal menigeen niet ontroerd laten. De openingsscène zal dan het kwartje bij ons als kijker laten vallen. Maar dat moet je ‘echt zelf zien en ervaren’!
Radiance heeft mij aan het denken gezet. Met het gevoel dat ik ‘blij mag zijn’ met mijn zicht verliet ik de bioscoopzaal. De film zie ik als een ode aan het kijken en aan het gezichtsveld van de mens.
Overal op de hele wereld is iedereen tegenwoordig zo gericht op een klein schermpje die ons leven in de ban heeft. We moeten vaker om ons heen kijken is voor mij de boodschap van de film!
Mijn advies ga naar de film Radiance, bekijk die en kijk om je heen!
Fijne avond,
Liefs,
Sandra
