Glenn Brown – De verbeteraar

Vanaf morgen kun je in het Rembrandthuis naar de tentoonstelling Glenn Brown – Rembrandt: After Life.

De Britse kunstenaar Glenn Brown maakt kunstwerken die geïnspireerd zijn op het werk van oude meesters, waaronder Rembrandt.

Techniek Rembrandt

Bij de schilderijen van Rembrandt gaat het voornamelijk om het licht. De kunstenaar hield er van om clair-obscur te schilderen, oftewel hij wilde dat het contrast tussen licht en donker goed zichtbaar was. Door het verschil van licht en donker creëerde hij als het ware schaduwen op een schilderij. Bij Rembrandt denk ik niet alleen aan de Nachtwacht maar ook aan zijn krullen, die in zijn zelfportretten steeds maar weer terugkwamen.

Voordat je verder leest of kijkt wil ik je vragen om Rembrandts kunstwerken voor de geest te halen.  Lukt dat niet , kijk dan even op het internet.

De reden waarom ik je die vraag stel is omdat ik kunstwerken waaruit Brown zijn inspiratie haalde niet zal tonen in dit stuk. Het gaat immers om de inspiratie van Glenn Brown.

 

De tentoonstelling begint met een schilderij dat het meest op het schilderij (links) van Rembrandt lijkt. Namelijk I Lost my Heart to a Starship Trooper (1996).

De kunstenaar heeft hier kleine veranderingen aangebracht. Op het originele schilderij staat het jongetje in het midden en is het schilderij veel kleiner (21 x 17.7 cm). De afmeting van dit schilderij is 64, 8 x 53.5 cm.

Op het schilderij Josehp Beuys gaat Brown een stapje verder en geeft de jongen de kleur groen.

De achtergrond is lichter waardoor ontzettend ver kan kijken. De afmeting is ook veranderd, namelijk 96 x 79,5 cm. Een stuk groter en vooral anders terwijl Rembrandst kenmerken nog steeds herkenbaar zijn.

Borststuk van een Oosterse man en profil -Jan Lievens

Foto: RKD.nl    

Foto: RKD.nl

In feite zijn de kunstwerken van Brown geen kopieën maar totaal andere kunstwerken met een vleugje Rembrandt.

Trouwens de grote meester himself was ook niet vies van kopiëren. Zo maakte hij deze ets (links) naar vroegere werk van jan Lievens na. Op zijn eigen ets (tweede afbeelding schreef hij een opschrift “ geretuckeerd”. Volgens Rembrandt was zijn versie geen kopie maar een verbeterde versie.

De werken van Brown vallen onder de categorie moderne kunst

Je zou het niet zo zien maar juist in deze categorie is het de kunst om een origineel werk zo eigenaardig te maken. Kunstenaars zien het zelfs als een soort van sport om een kunstwerk te reproduceren en er zelfs een hele andere betekenis aan geven.

De serie etsen Half-Life

Glenn Brown heeft speciaal voor de expositie nieuwe werken gemaakt. Een daarvan is de serie Half-Life die gebaseerd zijn op Rembrandts fantasiekoppen. De kunstenaar heeft de etsen digitaal bewerkt en zelfs vervormd.

Daarna heeft hij de tekening in een koperplaat geëtst en drukt ze over elkaar heen af. Daarmee krijg je en soort van beweeglijkheid in de ets. Echt heel tof om te zien!

Mijn favoriet is een tekening Dungeness B, die genoemd is naar een Britse kerncentrale.

Als je goed kijkt zie je twee gezichten op de tekening die samensmelten. Een van de koppen is overgenomen van een 16e eeuwse studie van de kunstenaar Raphael. Dit is het schilderij waar ik het langst naar heb zitten kijken.  Op gegeven moment zag ik hele kleine details in het haar.

Ik snap nu de titel van het schilderij. De koppen die geven een bepaalde kijkgenot-explosie en ik snap nu waarom het haar zo weelderig is.

Toen ik het campagnebeelde van de tentoonstelling voor de eerst keer zag moest ik meteen denken aan de horror-clown.

Het is ook best een vreemd idee dat het schilderij waar de kunstenaar voor staat ook gemaakt is in dezelfde periode dat de clowns in Amerika en zelfs in Nederland opdoken.

Het schilderij Poor Art is geïnspireerd op een schilderij dat in het Rembrandthuis hangt in de Sydelcaemer.

Het is best een eng schilderij omdat de jongen je recht aankijkt.  Waar je ook staat, hij blijft je aan kijken! Kiek en oordeel zelf!

Titel????

In eerste instantie lijkt het net of Brown hele dikke klodders heeft aangebracht op het schilderij After Life (rechts).  Het is juist het tegenovergestelde. Brown vertelde tijdens de preview dat hij met hele kleine dunne penselen heeft gewerkt om dit effect te krijgen. Op het tekstbordje zag ik staan dat dit schilderij ook geïnspireerd is op Peter Paul Rubens. Die gelijkenis zag ik ook meteen.

Wat mij opviel is dat de titel van het kunstwerk ook in naam van de tentoonstelling voorkomt.

Wat ik van de tentoonstelling vond?

De tentoonstelling is anders dan voorgaande tijdelijke expo’s die ik van het Rembrandthuis gewend ben. Ik vond het vooral apart om te zien dat Glenn Brown ondanks zijn aanpassingen en misschien ook wel verbeteringen (zoals bij de etsen) de herkenbaarheid van Rembrandt iedere keer achterlaat in al zijn kunstwerken.

Ik heb speciaal close-ups gemaakt van de kunstwerken zodat je ze van heel dichtbij kunt bekijken. Wat vind je ervan?

De tentoonstelling Glenn Brown – Rembrandt: After Life is te zien tot en met 23 april 2017.  Voor meer informatie: Rembrandthuis.

Vergeet ook  tijdens je bezoek niet langs de Vier Zintuigen van Rembrandt te lopen.

Ga jij naar de tentoonstelling?

Slaap lekker voor straks,

Sandra

Sandra Singh

Hoi! Ik ben Sandra Singh een kunstliefhebber. In mijn vrije tijd bezoek ik het liefst een museum. Sinds 1 april 2014 schrijf ik mijn kunstbelevingen op. Mijn blog zie ik als mijn kunstdagboek. Dank dat je mij leest! Liefs,

2 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.