Onze baby girl wordt binnenkort vier jaar!
Dochterlief zou vandaag een ochtendje wennen.
Mijn vertrek ging (gelukkig) zonder traantjes vloeien. Een paar minuten later stond ik op het schoolplein met zeeën van tijd en verdoofd om mij heen te staren.
Tja en nu? Ik wist mij geen raad met mijn vrijdagochtend-vrijheid. Een boek lezen of een film kijken ging niet. Ik kon mij niet concentreren. Dus ging ik zappend de ochtend door.
Om 12.00 uur mocht ik dochterlief ophalen.
Wat bleek? Dochterlief hoefde niet te wennen aan het schoolgebouw, schoolplein, schoolhal, schoolkinderen, juffen en de meesters. Ze kent de “schoolomgeving” immers van haar grote broer. Ze had het naar haar zin (yeah!) en wilde om 13.00 uur weer terug naar school.
Tja en nu? De hele ochtend was ik een couch potato geweest en dat ben ik tot officieel 14.45 uur gebleven.
Roostervrije- vrijdagen
Dit was mijn allereerste roostervrije dag zonder kinderen. Sinds twee jaar bezoek ik op de vrijdagen (en het laatste jaar alleen met dochterlief) een museum in Amsterdam. In de kranten kom ik vaak kunstrecensies tegen die ik soms zelfs niet begrijp omdat ze te kunsthistorisch zijn.
Een tijd geleden kwam bij mij het idee op om mijn museumbezoekjes op te schrijven.
Of een foto-verhaal van mijn bezoek te maken. Ik weet nog niet hoe ik dit ga doen. Ik heb een aantal musea in Amsterdam benaderd maar die verlenen geen medewerking. De reden hiervan is dat ik officieel niet lid ben van de pers en om die reden mag ik in tentoonstellingen geen foto’s maken.
Brr, dat is al geen fijn begin.
Op internet kon ik ook al geen andere kunstbloggers (noem je die zo?) vinden. Bestaan die eigenlijk wel? In mijn omgeving snappen ze niet dat ik als werkende moeder (32 tot 36 uur per week) een blog begin. Ik weet zelf niet waarom ik dit wil doen en waar ik aan begin.
Als iemand outhere nog tips heeft, dan zijn die welkom.
Liefs,
Sandra
