Mijn allereerste bezoek aan het Moco Museum was op 11 januari jongstleden. Precies elf dagen erna, op 22 januari 2017 ben ik er opnieuw geweest.
Vandaag is het 23 januari 2017. Precies 28 jaar geleden, stierf Salvador Dalí aan een hartstilstand in de Galatea toren van zijn museum in Figueres. De kunstenaar woonde daar de laatste jaren van zijn leven en werd er begraven.
Waarom ik het over Salvador Dalí heb? Ik ben naar de expositie Dalí : Genius geweest in het Moco Museum.
De kunstenaar behoeft geen introductie meer. Salvador Dalí is beroemd om zijn fantasielandschappen, fantasie-schepsels en zijn snor. Volgens mij weet iedere Dalí – kenner te vertellen hoe die eruit ziet: een dunne donkerbruine snor met de punten naar boven.
Waarschijnlijk was Dalí ook trots op zijn snor.
Dat zou de reden zijn dat hij ingegaan is op het bod van fotograaf Phillippe Halsman. Samen hebben ze er een boek over gemaakt genaamd Dalí ‘s Mustache. Het is een van de lievelingsboeken van mijn (onze)koningskoppel.
Ik houd van Dalí. In 2015 ben ik speciaal naar museum Meermanno afgereisd om de tekening Down the Rabbit Hole van de kunstenaar te bekijken.
Ik dwaal af. Laten we naar de tentoonstelling gaan. Laten we gaan kieken.
De eerste Mae West Lifs Sofa werd in 1934 geproduceerd op basis van de schets die Dalí had getekend.
De kleur van de sofa was niet wat de kunstenaar voor ogen had. Pas in 1974 leerde hij een ontwerper kennen die de sofa op basis van de schets kon namaken. Er zijn drie exemplaren ervan die van elkaar verschillen. Een exemplaar is in het bezit van het museum Boijmans van Beuningen.
Mijn ervaring is hoe meer je van de sofa afstaat, hoe mooier het beeld wordt.
Langzaamaan komt zelfs actrice Mae West goed in beeld en kun je haar (met een beetje fantasie) in de opstelling kunt zien. Dit moment is in de tentoonstelling letterlijk een kiek-moment!
Smeltende klokken
Deze klok Profile of Time (1984) komt uit het schilderij De volharding der herinnering (1931). Het schilderij behoort sinds 1934 tot de vaste collectie van het Museum of Modern Art in New York.
In de tuin van het museum staat het beeld Dance of Time III.
Bij het zien van de Leda Chair (1930) in real museumlife werd ik helemaal happy.
De stoel lijkt uit het schilderij Femme à tête de roses (1935) te zijn gekomen. Mooi he?
Het liefst wil ik je alle kunstwerken uit de expositie tonen. Helaas blijft dat surreëel.
.
Op L’Alchimie des Philosophes: Le labyrinthe (1975) lijkt het net of elk “vlekje”bewust is aangebracht door Dali..
De naam tekening The Museum of Genius and Whim (1974) past helemaal bij mij, als museumblogger.
Bij binnenkomst begroet Space Elephant (1980) je vriendelijk.
De olifant is te zien op het schilderij “De Heilige Antonius” die te zien is in de vaste collectie van de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten in Brussel.
Ik kan niets anders zeggen dat Amsterdam een mustsee exhibition in town heeft.
Ik heb ongelofelijk genoten en vond het bijna onwerkelijk dat ik naar sculpturen van Salvador Dalí zat te kijken. Fantastisch gewoon! De expositieruimtes zijn aan de krappe kant maar toch komen de kunstwerken wel tot hun recht. Het is een kleine expositie met veel kijkgenot.
De tentoonstelling Dalí: Genius is tot en met 31 oktober 2017 te bezichtigen. Voor meer informatie: Moco Museum
Nog een leuk weetje voor het slapen gaan; Wist je dat Salvador Dalí het logo van Chupa Chups in 1969 heeft ontworpen?
Slaap lekker voor straks!
Ga jij naar de tentoonstelling? Ja! Laat je weten wat je ervan vindt.
Liefs
Sandra.
De smeltende klokken, ik vind ze super. Net als de stoel, ook prachtig en nieuwe voor mij! Leuke review!
Groetjes, Jeanine.