Dubuffet aan het Museumplein

In mijn review over de tentoonstelling De lijst van Dubuffet – Meesterwerken uit de Prinzhorn Collectie heb je de heer Jean Dubuffet leren kennen.

In de Rijksmuseumtuinen kun je kennismaken met twaalf beelden van Jean Dubuffet. Tegelijkertijd laat het Stedelijk Museum alle werken zien, die het van de kunstenaar  in de collectie heeft, in een kleine tentoonstelling Jean Dubuffet – The Deep End.

Mijn eerste gedachte bij het zien van alle sculpturen was:”Ze zijn zo gaaf!“.

Maar niet in de zin van “geweldig” maar meer in de zin van dat de beelden er nog zo “intact, glad, mooi en nieuw”  uitzien.  Ze zijn zo gaaf!

Ik ben laatst in het Kröller Műller museum geweest en op dit moment wordt het kunstwerk  J’ardin d’émail gerestaureerd.  Ik ben dan ook erg benieuwd hoe de kunstmatige tuin na de restauratie uitziet!

Op de tentoonstelling Dubuffet in de Rijksmuseumtuinen dateren alle beelden uit 1968 en later.

De tentoongestelde beelden maakte Dubuffet eerst in piepschuim alvorens ze te maken van epoxy en polyurethaanverf.  Het materiaal is een soort kunsthars dat weer- en waterbestendig is.

Dubuffet werd in de jaren 50 en 60 bekend als schilder, tekenaar en graficus.  Pas veel later (op oudere leeftijd) is hij begonnen met het maken van sculpturen.

Na een opdracht van David Rockefeller voor de Chase Manhattan in New York is hij op groot formaat gaan werken.  Een uitspraak van Rockefeller is: “I learned more from my mother than from all the art historians and curators who have informed me about technical aspects of art history and art appreciation over the years”

Zou Dubuffet over deze quote gesproken hebben met Rockefeller? Met name over het onderwerp beoordeling van kunst? Dubuffet had namelijk enorme waardering voor kunst van psychiatrische patiënten, kinderen en autodidacten. Zoals je inmiddels weet noemde hij dit Art Brut.

Cherce Aubaine

Le Facetieux

Laten we naar de tuin van het Rijksmuseum gaan.  Het is tijd om te kieken!

Voor de ingang (de trappen) vallen deze 3 sculpturen mij het eerst op. Ze stralen frivoliteit uit dat ik er meteen vrolijk van werd.

De drie figuren komen uit een serie van 17 ontwerpen voor de Welcome Parade. Het blijkt een onuitgevoerde opdracht van de National Gallery in Washington .

Wat beelden deze sculpturen volgens Dubuffet uit?

De figuur L ‘incivil (l) is een sufferd. Cherche-Aubaine (m)  is op zoek naar een buitenkansje en Le Facétieux (r) is een grapjas die zijn evenwicht probeert te houden.  De grappenmaker zou in eerste instantie de naam Le Plongeur ( De duiker) krijgen.

Niet te vertalen

Verderop in de tuin kom je het beeld Calamuchon tegen. Het beeld hoort ook bij de serie Welcome Parade.  De zij-aanzicht van dit beeld is geweldig! Een mustsee!

Dubuffet gaf dit beeld een naam dat niet te vertalen is. Daar wilde ik meer over weten en nam ik de proef op de som.

Ik ben gaan hakken in het woord Calamuchon.

Cala, muchon, amuchon, chon, calam, uchon, chon etcetera. Al deze losse woorden ben ik gaan zoeken op het internet. Mijn eindconclusie luidt dan ook volmondig Calamuchon is echt niet te vertalen.

Calamuchon zou ik zo naar huis willen nemen. De gedachte dat ik een beeld van Dubuffet voor de deur zou hebben maakt dat ik glunder. Zou er iemand op deze wereld buiten een culturele instelling een beeld van de kunstenaar in zijn (haar) bezit hebben?

Op die vraag, die ik mezelf stel tijdens het kijken naar de beelden in tuin, krijg ik al snel een antwoord.

De zin Bruikleen van een particulier staat er op het bordje bij het beeld L’ Expansion.

Ik snap wel dat iemand dit beeld heeft gekocht. Je raakt er, net zoals, bij al de beelden in de tuin van het Rijksmuseum niet uitgekeken. Je hoeft maar eén stap te verzetten en de compositie van het beeld is eén klap veranderd. Dat maakt dat je blijft kijken.

De vormen die in elkaar overgaan en oneindig lijken te zijn.  Ik vind het knap gedaan. In mijn review van de tentoonstelling  Jean Dubuffet – The Deep End vertel ik meer over deze krabbels die Dubuffet L’ Hourloupe is gaan noemen.

Bij het zien van Le Deviseur I moet ik mij inhouden om niet op de schoot te kruipen van deze zittende figuur.

KröllerRijks- ADubuffettrium- MűllerMoment

De beelden in de tuin mag je niet aanraken. Wel jammer, voor de museumbezoekers die zich niet kunnen beheersen kunnen naar het Atrium.

In het Atrium van het Rijksmuseum kun je zitten of liggen op de Banc Salon en naar Cerfs-Volants (het zijn geen vogels maar vliegers!) boven de bank kijken . Ik noem dit een  KröllerRijks- ADubuffettrium- MűllerMoment.

Als je gaat: geniet ervan!

De vijfde openluchttentoonstelling Dubuffet in de Rijksmuseumtuinen van het Rijksmuseum is te zien tot en met 1 oktober 2017 in de museumtuinen van het Rijksmuseum.

Voor meer informatie: Rijksmuseum.nl  & Dubuffet Fondation.

Voor een glimp: Monument au Fantôme in Texas.

Liefs,

Sandra