Volgend jaar duikt Jeroen Krabbé in het leven van kunstenaar Paul Gauguin in het programma ‘Krabbe zoekt Gauguin’.
Ik weet nu al dat ik bij elke aflevering gekluisterd aan de buis zal zijn. De reden is omdat ik vorige week zaterdag in het Grand Palais in Parijs de tentoonstelling ‘Gauguin – The Alchemist’ heb gezien.
Wist je dat ik als museumbezoeker de werken van Gauguin als eerst ben gaan herkennen?
Zo lastig was dat niet. Ik ben ervan overtuigd dat je de voorstellingen van Tahitiaanse vrouwen op het strand (1891 – Musée de Orsay) ergens bent tegengekomen.
De tentoonstelling Gauguin – The Alchemist’ laat de nieuwsgierigheid en veelzijdigheid van Gauguin zien.
De kunstenaar is het meest bekend geworden om zijn schilderijen. Wat velen niet weten dat Gauguin’s interesse niet alleen bij schilderen lag. De kunstenaar was ook geïnteresseerd in keramiek, houtsculpturen en houtsnijwerk.
Er zijn ongeveer 55 schilderijen, 30 sculpturen van hout en 30 keramieken te zien. Daarnaast worden er ongeveer 60 prenten, 35 tekeningen en 15 houtsneden tentoongesteld. De werken komen uit het Art Institute Chicago en uit die de grootste Gauguin-collectie bezit.
Er zijn 6 gigantische tentoonstellingszalen en vijf middelgrote filmzalen.
De tentoonstelling begint met het schilderij Still Life with profile of Laval (1886 – Indiapolis Museum of Art) en op een grote wand wordt het levensverhaal van Gauguin verteld.
Paul Gauguin werd geboren als Eugène Henri Paul Gauguin in Parijs.
Voordat hij zich met schilderen bezig hield werkte hij als beursmakelaar en verzamelde kunst. In 1882 raakte de Gauguin zijn baan kwijt omdat de beurs instortte en verhuisde in 1884 naar Kopenhagen. In 1885 ging hij terug naar Parijs om zijn passie te volgen: namelijk schilderijen.
Hij was getrouwd met Mette Sophie Gad met wie hij vijf kinderen kreeg. Zij bleef bij haar familie wonen omdat Gauguin haar niet kon onderhouden.
In deze eerste zaal draait het om hoe Gauguin geïnspireerd raakte door kunstenaars als Paul Cézanne, Edgar Degas en Camille Pissaro. Met Pissaro kreeg hij een lange vriendschap.
In deze ruimte vond ik het dubbelportret van Gauguin en Pissaro (1880 – 18830 – Musée de Orsay) speciaal om te zien.
De eerste sculpturen (van wax) die Gauguin maakte was van zijn kinderen.
Links: Jean Gauguin (april 1881 – Charlottenlund, Ovrdupgaard). Rechts: Aline Gauguin ( 1881- Musée de Orsay)
De tweede zaal laat de werkwijze en het atelier van de kunstenaar zien.
In de periode van 1886 en 1889 verhuisde Gauguin regelmatig. De verandering van omgeving is telkens weer te zien in zijn werken. In 1886 vertrekt Gauguin naar Pont Avon in Bretagne waar hij Bretonse meisjes schilderde.
Foto: Breton Girls Dancing, Pont Aven (1888 – National Gallery of Art, Washington DC). De vaas met de Bretonse meisjes komt uit de collectie van Royal Museums of Art and History.
Ook zijn stillevens veranderen in deze periode. Heel langzaamaan voegt hij steeds meer menselijke figuren toe.
Dit deed hij bij Nature Morte Aux Fruits (1848 –The Pushkin State Museum of Fine Arts).
Het schilderij Interior, rue Carcel (foto rechts 1881 – The National Museum of Art /Oslo) is naast een stilleven ook een zelfportret. Er is zoveel te zien op het doek: het leukst vind ik de klompjes die aan de muur hangen.
In 1891 vertrekt Gauguin definitief uit Frankrijk en vertrekt naar Frans-Polynesie. Eerst verblijft hij op Tahiti en vestigt zich op de Marquesaeilanden. In 1903 overlijdt hij aan de syfilis en hartaanvallen. Gauguin ligt begraven op het kerkhof in Atuona, Hiva Oa.
Monstrosities
Nee dit woord heb ik niet zelf verzonnen. In de studio van Ernest Chapel begon Gauguin met klei te werken. Hij bracht decoraties op verschillende objecten aan. Dit object Jardiniere (1886) is vermoedelijk Gauguin’s allereerste kleiobject. Hij noemde zijn werk monstrosities.
Tentoonstellingsaffiche
Op het affiche is het schilderij Merahi Metua no Tehamana (1893) te zien. De letterlijke vertaling is de voorouders van Tehamana. Gauguin schilderde het tijdens zijn eerste bezoek aan Tahiti, vermoedelijk in de periode van 1891 en 1893.
De vrouw die is afgebeeld is de echtgenote van Gauguin: Teha’amana.
In die tijd was het voor Franse kolonisten de normaalste zaak om met een inheemse vrouw te huwen. Deze huwelijken waren niet bindend en de vrouwen (meisjes) waren vrij om naar huis te gaan. Teha’ama heeft de relatie met de kunstenaar verbroken.
Het schilderij behoort tot de collectie van the Art Institute of Chicago.
Het verhaal van Van Gogh en Gauguin kennen we (denk ik) allemaal. Ik sla die dan ook over. Ik vertel het verhaal over Jacob Meyer de Haan.
Jacob Meyer de Haan was een Nederlandse kunstenaar die bekendheid kreeg door de portretten en houtsculpturen die Gauguin gedurende de periode van 1889 -1890 van hem maakte.
De Haan leert Gauguin via de broers Van Gogh kennen. De vriendschap eindigde toen de Haan een relatie kreeg met Marie Henry. Gauguin bleek jaloers te zijn.
Op de foto: Portrait de Jacob Meyer de Haan (1889 – The museum of modern Art – NY) . Houtsculptuur – Portrait of Jacob de Meyer de Haan (1889 – Musee des beaux-arts du Canada)
Wat vond ik van de tentoonstelling?
Helemaal geweldig omdat ik een groot deel van de kunstwerken die op het internet te vinden zijn in het echt heb gezien! De expositie is gevarieerd en er valt ontzettend veel te zien. Zo heb ik Dans le Vages-In the Waves (1889 – The Cleveland Museum of Art) gezien!
De locatie is fantastisch. Ik heb nog nooit zoveel tentoonstellingsruimte gezien. Ondanks de drukte kon je in alle rust alle werken bekijken omdat de schilderijen niet al te dicht op elkaar hangen.
Tot wanneer?
De tentoonstelling Gauguin – The Alchemist is te zien tot en met 22 januari 2018. Voor meer informatie kijk op: Grand Palais.
Grand Palais, thanks for having me! You made me feel like a VIP! I had a lovely visit. Au revoir!
Fijne avond,
Liefs (van een dolle),
Sandra
PS: Als je in Parijs bent vergeet dan ook niet het Petit Palais te bezoeken. Ik schreef eerder al over de vaste collectie van dit museum.
NB: Zowel de tekst als foto’s zijn eigendom van kunstkieken.nl en met toestemming van het Grand Palais in Parijs gefotografeerd. De afbeeldingen van deze blog mogen niet worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze.
