De nieuwe tentoonstelling van het Moco Museum heet Roy Lichtenstein “Lasting Influence”.
Morgen opent het museum de tentoonstelling. Na exact 50 jaar is er weer een expositie van Lichtenstein in de hoofdstad.
De term Pop Art en icoon Roy Lichtenstein zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Na het zien van de tentoonstelling ben ik anders gaan kijken naar de kunstenaar.
Laten we kunstkieken en beginnen met de mustsees van de expositie.
Er is eén bijzondere mustsee; de 3D stijlkamer-installatie naar Lichtenstein’s schilderij “Bedroom at Arles”.
In 1992 raakte Lichtenstein geïnspireerd door een ansichtkaart waarop Van Gogh’s schilderij De Slaapkamer (1888 – 1889) afgebeeld was.
In 2000 was de installatie te zien in het Van Gogh Museum. Als je die (net als ik gemist heb) is dit een mooie kans om het te gaan bekijken. Op de 3D stoelen en bed mag je zitten.
Roy Lichtenstein zegt over zijn versie van de slaapkamer in Arles “Ik heb Van Gogh’s kamer een beetje voor hem opgeruimd. Hij zal erg blij zijn als hij uit het ziekenhuis thuiskomt en ziet dat ik zijn shirts heb gevouwen en wat nieuw meubilair heb aangeschaft. Mijn schilderij is een stuk groter dan het zijne. Zijn werk is beter, but mine is bigger”.
De tweede musstee is het schilderij ‘Puzzle Portrait’ uit 1978.
Sinds 1982 is het niet meer in tentoongesteld. Het is een pop-art-wonder dat het nu te zien is in het Moco Museum. Pal naast het schilderij is een (piepkleine in vergelijking tot het schilderij) voorstudie van het werk te zien dat jarenlang in het MoMa heeft gehangen.
De expositie laat zien hoe Lichtenstein genres zoals portretten, landschappen, stillevens is gaan herinterpreteren- a- la- popart.
Als Van Gogh-groupie blijf ik nog even hangen bij Vincent van Gogh. Dit schilderij “The Sower” (1985) is geïnspireerd op de versie van Van Gogh’s schilderij De Zaaier. Het zijn sterke penseelstreken. Lichtenstein maakte een aantal brushstrokes schilderijen waarbij een aantal penseelstreken het “object” moet voorstellen.
De schilderijen The Mask (1989) en Seascape (1985) behoren ook tot de categorie brushstrokes.
In de jaren ‘’60 raakt Lichtenstein geïnspireerd door Mondriaan, Picasso, Brancusi en Matisse. Een pop-art Matisse heb ik niet kunnen vinden. De andere drie namen wel.
Een ruimte is gevuld met grote werken uit de serie “Imperfect Paintings” en in een oogopslag doen zij mij denken aan Mondriaan.
Lichtenstein ging in deze serie op zoek naar geometrische abstractie.
De naam van het schilderij Still Life with Picasso (1973) zegt al genoeg. Voordat ik het vergeet het schilderij Puzzle Portrait is ook geïnspireerd op Pablo Picasso.
Het schilderij Two Paintings – Sleeping Muse (1984) is niet geïnspireerd op een schilderij, maar op een sculptuur van Brancusi met dezelfde naam. How lovely!
Zonsondergangen, zeegezichten & (maaltijd) stillevens
Als museumbezoeker kom ik deze thema’s vaak tegen. Het is voor het eerst dat ik ze op een andere manier tegenkom en bekijk. Op de foto: Sunrise (1965) en Seascape (1964).
Rijk gedekte tafels waren vanaf 1600 een populair thema binnen de schilderkunst. Ook binnen de Pop-Art cultuur zijn ze niet vergeten.
Yellow Still Life (1974) en Sandwich and Soda (1964) kun je rekenen tot die genre.
Lichtenstein – Leonardo Da Vinci
In een tentoonstellingsruimte las ik dat Lichtenstein ook inspiratie zocht bij de voorgangers van de oude meesters zoals Leonardo da Vinci.
Op de terugweg naar huis ben ik gaan struinen op het internet. Tot mijn eigen verbazing heb ik het gevonden! Gelukkig heb ik gevoelsmatig het juiste werk gefotografeerd.
De tekening Foot Medication (1963) is gebaseerd studie van een voet (Codex Valladi Drawing) van Leonardo da Vinci. Te gek toch?! Ik vind van wel!
Tentoonstellingsaffiche
Op het tentoonstellingsaffiche staat ‘Crying Girl’ (1963) afgebeeld. Het is de naam van twee verschillende werken. In 1964 maakte Lichtenstein er nog een van porselein op staal.
In de jaren zestig maakte de icoon verschillende ‘fantasie-voorstellingen’ van vrouwen die verwikkeld waren in dominante liefdesrelaties. De vrouwen zijn vaak wenend afgebeeld.
Wat vond ik van de tentoonstelling?
Roy Lichtenstein heeft mij het pop-art-licht laten zien. Ik ken natuurlijk de schilderijen met rastertechniek, zwarte lijnen en de kleuren rood, geel, blauw. Pas vandaag heb ik met andere ogen naar Lichtenstein’s stillevens, portretten, natuurlandschappen en zelfs een beetje architectuur gekeken.
Wat ik zo leuk vind aan de expositie (net als bij de Dali -Genius tentoonstelling) dat er alleen werken worden tentoongesteld uit particuliere collecties.
De tentoonstelling Roy Lichtenstein – “Lasting Influence” is te zien tot en met 31 mei 2018. Voor meer informatie kijk op: Moco Museum.
Moco Museum dank jullie wel voor de uitnodiging & voor jullie gastvrijheid van vanmiddag!
Liefs,
Sandra
NB: Zowel de tekst als foto’s zijn eigendom van kunstkieken.nl en met toestemming van het Moco Museum gefotografeerd. De afbeeldingen van deze blog mogen niet worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze.