De Nederlandse Portretprijs 2017

Afgelopen weekend ben ik naar Het Portret – Expositie van de  Nederlandse Portretprijs 2017 geweest.

Enkele weken geleden kreeg ik , voor het eerst in mijn kunstkieken-leven, een mail met als onderwerp “Kom je Kunst Kieken?”.

Het onderwerp vond ik zo leuk dat ik dat mailtje als een van de eerste heb geopend. Het bleek om een uitnodiging te gaan voor de Nederlandse Portretprijs. Ik had er nog nooit van gehoord.

De Eerste portretprijs van ons land

Stichting de Nederlandse Portretprijs heeft dit jaar de prijs in het leven geroepen om zo de ‘rijke geschiedenis van portretkunst van Nederland’opnieuw onder de aandacht brengen. Rembrandt, Vermeer, Gerard Dou en Frans Hals zijn enkele bekende namen als het gaat om portretkunst.

De Stichting steunt hedendaagse kunstenaars om de Nederlandse portretkunst te ontwikkelen en hen opnieuw internationaal op de  kaart te zetten.

Tot 1 februari jongstleden konden kunstenaars hun werk inzenden. In totaal kwamen er 854 portretten binnen waarvan uiteindelijk 50 werken zijn tentoongesteld in een portretten expositie op Paleis Soestdijk.

De voorwaarden voor het inbrengen van het kunstwerken waren;

Het werk moest een schilderij, werk op papier, beeldhouwwerk, reliëf of een combinatie hiervan zijn op basis van een zitting of een studie naar het leven; de mens moet het hoofdonderwerp zijn.

Portretfoto’s ,video’s en films kwamen niet in aanmerking.  Het werk mocht niet groter zijn dan 250 bij 250 cm en bij tweedimensionaal werk en bij een driedimensionaal werk was dat maximaal 25 kg en 65 cm hoog.

Tweedimensionaal & Driedimensionaal?

Een tweedimensionaal kunstwerk heeft twee maten, lengte en breedte. Je kunt dan spreken van een plat werk.  Een driedimensionaal werk heeft drie maten, lengte, breedte en diepte. Het werk is noemt men dan ruimtelijk omdat je er vaak omheen kunt lopen.

Categorieën

Op 14 juni 2017 worden drie prijzen  uitgereikt in drie verschillende categorieën; het beste portret op het platte vlak, het beste portret in de ruimte en een  prijs voor Jong Talent.

De vijftig kunstwerken die getoond zijn, zijn allemaal even prachtig. Voor dit verslag heb ik gekeken of ik oude en nieuwe Nederlandse meesters kon ontdekken in categorie platte kunstwerken.  Wil je de ruimtelijke kunstwerken bekijken kijk dan hier.

Na het eerste rondje kieken viel het mij meteen op. Er hebben ontzettend  vrouwelijke kunstenaars  meegedaan. In totaal 31!

Destijds, ooit en vroeger, werden vrouwelijke kunstenaars In de Nederlandse kunstgeschiedenis vaak niet vermeld omdat ze letterlijk ‘overmeesterd’ werden door de grote meesters. Anno nu, maakt het gelukkig allemaal niet meer uit.

In de eerste zaal doet de eenvoud van het Zelfportret van Rachel Dierart mij denken aan een zelfportret van Judith Leyster.

Leyster was een van de weinige vrouwelijke kunstenaars in Nederland en zonder al te veel tierelantijn schilderende ze al haar portretten.

De penseelstreken van Rogier Willems en de blik van model Kristien doen mij denken aan Charley Toorop.  Zij was ‘DE’’  vrouwelijke kunstenaar die zich in de jaren twintig al bezig hield met moderne kunst.

Van Gogh Manie

Hoe TE gek moet je zijn als je eerst je portret op papier schildert met acrylverf en het werk daarna versnijd tot het eruit ziet als een kantwerk. Fons Burger (Kuin Heuff) is op die manier gemaakt. Het doet  denken aan de manie (de krullen) van Van Gogh.

Het werk van Scott Bartner doet mij ook denken aan Vincent van Gogh.

Het schilderij Portret van een Spaanse acteur lijkt op een van de (bruin- oranje) zelfportretten van Van Gogh. Achteraf kwam ik tot de ontdekking dat Bartner de plaatsing van het figuur op een zelfportret van Felix Valloton is gebaseerd, welke hij had gezien in het Van Gogh Museum.

De Nederlandse eenvoud, de nuchterheid komt telkens weer terug in bijna alle werken die ik bekijk.

Bij deze twee werken kan ik niet anders denken aan Johannes Vermeer.

De titel Girl with a Pearl Earring is de naam van het schilderij van Jos van Riswick. Afgebeeld is een student informatica uit Delft en de oorbel die zij droeg heeft Van Riswick later vervangen door een parel. De parel is hier in feite dus ook geen parel.

White van Rosa Boomsma doet mij denken aan een moderne versie van het  Melkmeisje van Vermeer.

De kleur van een kunstenaar

Ik geloof dat kunstenaars ook hun eigen kleur hebben. Niet alleen het letterlijke kleurgebruik maar ook de manier van penseelstreken zijn hun eigen kenmerk. Hun handelsmerk. Bij de onderstaande  schilderijen moest ik aan nieuwe moderne Nederlandse meesters denken.

Bij het schilderij Sammie (Frank Tarenskeen) loop je letterlijk de kleuren tegemoet. Ik kan niets anders dan een vergelijking maken met de kleurrijke vrolijke werken van Corneille.

De kleuren van het werk  doen mij denk aan Jan Toorop.  Dit zou zo een perfecte potloodtekening van Toorop kunnen zijn! Wat een rust en zachtheid straalt het uit.

R. Harmenszoon van Rijn

De meester der meesters. De grootste portretschilder, etser en vooral  van de bekendste  Nederlandse meesters van ons land. Een groot aantal werken in de expositie deden mij denken aan hem. Aan Rembrandt.

Zie jij ze ook?

Je ziet hier: I am eighteen now (Anita Vermeeren – Balpen op papier),  Bianca ( Peter de Leur – Ets / aquatint op papier)

Hoge hoeden en serieuze, nadenkende blikken.

Quintus (Kenne Gregoire) is in mijn ogen een moderne versie van een schuttersstuk. De afbeelding lijkt totaal niet op De Nachtwacht. Maar toch zie ik het erin. Alle mannen kijken hier de ‘recht de lens in’ alleen eentje kijkt de andere kant op.

Wat vond ik van de allereerste Expositie van De Nederlandse Portretprijs 2017?

De tentoonstelling was een kunst-kennis-making. Ik heb nieuwe kunstenaars ontdekt en hun namen meegenomen naar huis. De Wat mij betreft mag de eerste Nederlandse Portretprijs jaarlijks terugkeren. Ik hoop het, we zullen het zien. Wat ik wel weet is dat de jury een lastige klus te klaren heeft. Succes juryleden!

Na het kieken kun je ook nog heerlijk wandelen in het park van Paleis Soestdijk.

Vergeet ook niet te kijken naar mijn blogpost : De sculpturen uit de Expositie van de Nederlandse Portretprijs 2017

Tot wanneer?

Het Portret – Expositie van De Nederlandse Portretprijs 2017 is te zien tot en met 15 juli 2017.

Let op: Een museumkaart is er niet geldig. Voor meer informatie: Nederlandse Portretprijs en op Paleis Soestdijk.

Ik wens je een fijne avond,

Liefs,

Sandra