Andy Warhol & zijn zeefdrukken

De tentoonstelling  Prints of Andy Warhol and other Popartists laat de PopArt-collectie,van voormalig diskjockey bij Radio Veronica, Lex Harding zien.

De collectie bestaat uit 150 PopArt-werken waarvan 100 zeefdrukken van Andy Warhol. In het verleden exposeerde Harding alleen voor vrienden en kennissen.  Zijn PopArt- Collectie is inmiddels zo  groot geworden dat hij deze wilt delen met een groter publiek.

`Kunst moet niet verstoffen achter gesloten deuren, maar moet gezien worden, het liefst door zoveel mogelijk mensen`.

De citaat van Harding past bij het voornemen van PopArt namelijk: Kunst bereikbaar maken voor een groot publiek met name voor de gewone burger.

n PopArt werden alledaagse gebruiksvoorwerpen  en beroemdheden zoals Marilyn Monroe afgebeeld. Zodoende stond  PopArt dicht bij het alledaagse leven dan de elitaire kunst die daarvoor werd gemaakt.

Het eerste werk wat Harding kocht was (in 1998) een blauwe Beatrix.

In eerste instantie zag Harding PopArt niet als kunst. Hij zag de afbeeldingen van Mao, Jagger en Muhammad Ali als beelden en plaatjes waar hij mee was opgegroeid.

In 2014 bezocht Harding het Warhol-museum in Pitssburgh.

Als enige museumbezoeker in het museum zag hij een zaal gevuld met alleen Mao’s.  Dat vond hij zo imposant dat hij serieus ging nadenken over het verzamelen van de zeefdrukken.

De zeefdrukken van Andy Warhol spelen de hoofdrol  (zoals de naam al zegt) in de tentoonstelling “Prints of Andy Warhol and other PopArtists”.

In 1962 startte Warhol met zijn zeefdrukken.

Na de dood van Marylin Monroe, op 5 augustus van dat zelfde jaar  besloot hij om er pas echt werk van te maken. Ook koos hij plaatjes uit zijn jeugd uit zoals Superman en Mickey Mouse. De Campell’s soepblikken werden als snel een icoon voor PopArt.

Warhol werkte in een (drukke) werkplaats die hij The Factory noemde.

Zijn atelier The Factory bevond zich op de bovenste verdieping van een pottenfabriek in 47 th Street in de wijk Manhattan (NY). Het was eén grote ruimte die hij liet behangen met aluminiumfolie en liet verven in de kleur zilver. De werkplaats kreeg later de naam The Silver Factory omdat alles van zilver was, zelfs de toiletpot en de stortbak.

De eerste grote serie die hij in de Factory maakte waren bloemen: papavers.

Tijdens de opening van de tentoonstelling werd gedemonstreerd hoe een zeefdruk wordt gemaakt.

Van alle beelden wordt er eerst een foto genomen. Die foto wordt opgeblazen naar een XXXXL  afdruk. Daarna wordt  de foto in lijm op zijde (met piepkleine gaatjes) aangebracht en vervolgens wordt de inkt erover heen gerold. De inkt gaat door de zijde maar niet door de lijm.

In de jaren zeventig maakte Warhol met name portretten van bekende filmsterren en muzikanten. Een daarvan is Mick Jagger.

De  zeefdrukken zijn zowel door Warhol en Jagger gesigneerd.

 Reingning Queens.

Net als Lex Harding stond ik moederziel alleen in een lege tentoonstelling en had ik het gevoel van “ik sta erbij en ik kijk ernaar”. Ik kan niets anders zeggen dan dat het een f*ckingfabulousfeeling is als je alle Jaggers, Campell’s, Mao’s, Ali’s en Monroe’s van Warhol  bij elkaar ziet.

Om de Reigning Queens bij elkaar te zien was schitterend.

Het idee om alle toenmalige regerende koninginnen in de wereld te zeefdrukken kwam niet van Andy Warhol zelf maar van de Nederlandse galeriehouder George C.P. Mulder. Op een avond in een bar in New York stelde hij zijn idee voor aan Warhol, die meteen enthousiast reageerde.

Twee jaar lang werkte Warhol aan Reigning Queens. Van elke koningin werden er vier verschillende kleurcombinaties gemaakt. Een serie bestond uit zestien verschillende portretten, die in een oplage van veertig stuks op de markt werden gebracht. In totaal maakte Warhol 640 koninginnen.

Alle koninginnen werden door Warhol persoonlijk benaderd voor een officiële foto.

Wat vond ik van de tentoonstelling?

Ik ga in de herhaling. Ik vond het geweldig om alle Warhols bij elkaar  en de verzameling van Lex Harding te zien. Vooral de Jaggers!

Maar mijn nummer-eén- zeefdruk is  Details of Renaissance Paintings (Sandro Botticelli, Birth of Venus 1482. In de bioscoopzaal heb ik dit schilderij van heel dichtbij kunnen bekijken in de film Florence and the Uffizi Gallery 3d/4k.  Ik hoop ooit in mijn leven het schilderij in het echt te kunnen zien.

Wie zijn de Other PopArtists in de tentoonstelling?

Keith Haring, Roy Lichtenstein en Mel Ramos.  Op de foto zie je Still life with Picasso (1973) van Lichtenstein. In dit stuk geef ik alle lof aan Warhol, maar de kunstwerken van deze heren zijn zeker ook de moeite waard om te gaan bekijken.

Wat is er nog meer te zien?

Affiches en covers van tijdschriften. Ook de record jackets oftewel platenhoezen die Andy Warhol ontwierp voor diverse artiesten zijn er te zien.  De cover met de knalgele banaan kun je niet missen.

Kunstkieken-moment:

Bij de vrouwenportretten legde Warhol altijd het accent op de ogen en de mond. Tijdens het kunstkieken viel mij op dat alle zeefdrukken (van dezelfde serie) een dezelfde formaat hebben. Bij navraag bleek dat Warhol dat opzettelijk deed.

Prints of Andy Warhol and other PopArtists is tot en met 30 september te zien in de Beurs van Berlage. V

Vergeet niet om je eigen PopArt postcard te maken!

Voor meer informatie: andywarholamsterdam.  Met een museumkaart krijg je korting op de toegang.

Fijne avond,

Sandra

PS: De opening op 1 juli was een top-avond! Ik wil Lex Harding bedanken dat ik mocht sneak-peaken.  Memory Monroe bedankt voor jouw privé-concert.