Hommage aan Ans Markus

Museum Jan van der Togt  presenteert een overzichtstentoonstelling van Ans Markus.

De vrouwelijke kunstenaar ken je waarschijnlijk wel van haar donker opgemaakte ogen, knalrode lippenstift. Haar haren bindt zij altijd strak in een staart naar achter.

In 2006 kreeg ik een verjaardagskaart met een afbeelding van mijn horoscoop. In eerste instantie dacht ik dat de afbeelding mummies waren maar toen beter keek zag ik dat de vrouwen geblinddoekt en gekleed waren in windsels.

De afbeelding bleek uit een serie sterrenbeelden te zijn. Ik vond het een originele manier om de astrologische dierenriemtekens uit te beelden.  Op de achterkant van de kaart las ik de naam van de kunstenaar: Ans Markus.   Dit was mijn allereerste kennismaking met haar.

Die herinnering kwam weer naar boven toen ik  de tentoonstelling Ans Markus bezocht.

In de museumwinkel zag ik de Tweelingen opnieuw. Ik moet de ansichtkaart maar weer eens gaan zoeken.  Waarschijnlijk zit het ergens in een boek verstop, ik gebruik ansichtkaarten graag als boekenleggers.

Inmiddels ken ik niet alleen de naam Ans Markus, maar ook het levensverhaal van de kunstenaar. Ik vind haar een kek-persoon en heb diepe waardering voor haar. Op haar dertigste begon (zoals ze zelf zegt) met leven nadat ze het lef had om bij haar echtgenoot weg te gaan.

In haar al werken laat zij vrouwen zien die beschadigd zijn door het leven, maar vechten voor hun vrijheid, in alle opzichten.

Haar allereerste schilderij die zij verkocht was Vleugellam (1980) aan Wybe Tuinman.

Het is een zelfportret als een gehavende vrouw in windsels. In haar handen heeft ze een vogel zonder kop en snavel. Bij de verkoop heeft ze nooit geweten dat het schilderij bij haar terug zou komen. De koper werd na jaren de levenspartner van Anne Markus. Wat een romantisch verhaal!

Deze foto heeft vrijwilliger Willem Kalshoven voor mij gemaakt en gisterenmiddag naar mij gemaild. De foto die ik had genomen was niet scherp genoeg. Alle eer gaat naar hem!

Naast de uiterlijke kenmerken die ik heb genoemd  is Ans Markus ook een opvallende verschijning.

Ze is altijd gekleed in het zwart. Als tienjarig meisje ontwierp ze haar eigen creaties die haar buurvrouw voor haar naaide.  In haar werken komt de liefde voor mode ook naar voren.

In de tentoonstelling kun je haar hommages aan de volgende modeontwerpers zien; Hommage aan Alexander Mc . Queen (links –2007-2010) en Hommage aan Yves Saint Laurent (2007 – 2010).

Veel eerder,in 1987, maakte Markus een serie van vijfentwintig Hommages aan kunstenaars.

Ze laat de kunstwerken van door haar bewonderde kunstenaars zoals Magritte, Picasso, Klee, Klimt, Bacon, Dubuffet, Modigliani, Raveel en Van Gogh terugkomen in haar eigen werken.  De serie brengt landelijke bekendheid met zich mee.

In de tentoonstelling kun je er helaas maar eentje uit de oude serie bewonderen; Hommage aan Dubuffet (1987). De afgelopen drie dagen heb ik alle 25 hommage’s in een boek gezien. Ze zijn geweldig!

Hommages aan Picassso (2013 – 2015) en Hommage aan Frida Kahlo (2013 – 2015) zijn latere hommages aan kunstenaars.

“Windsels” schildert Ans Markus al lang niet meer. Alleen in haar sculpturen komen ze nog altijd terug.

Nadat haar moeder en broer zijn overleden geeft ze zich letterlijk over aan klei. Inmiddels is Ans Markus 70 jaar oud. Zo zijn de bronzen ontstaan.

De vroegere werken van Ans Markus kende ik nog niet. Ze zijn zo realistisch en bovendien nog voor de tijd dat ze haar eigen stijl heeft ontwikkeld.

Ik geloofde mijn ogen niet dat De brief (1978) (geen foto) geschilderd is door Ans Markus.

Als museumblogger werd ik natuurlijk heel erg blij van het schilderij ‘Museum Markiezenhof” (1981).

Twee schilderijen raakten mijn hart.

De drieluik Chain of life welke gaat over verdraagzaamheid in een harmonische samenleving en Hommage aan Yamamoto (2007 -2010). 

Alhoewel dit schilderij een ode aan een modeontwerper doet het mij ook denken aan serie De Bruid. De serie gaat over maskers die mensen vaak op doen. Ans Markus wilt hiermee laten zien dat er meer is dan een alleen de buitenkant.

Wat vond ik van de tentoonstelling?

Heel mooi omdat je alle kanten van Ans Markus leert kennen.  Haar tekeningen, schetsen, sculpturen en van eerdere tot aan latere werk zijn er te zien.

Een selectie uit de Medea-serie is naast de portrettenserie Verborgen verdriet wordt ook tentoongesteld.  In de Verborgen verdriet  (foto hierboven) heeft Ans Markus met  hoge uitzondering mannen  geschilderd die hun ware gezicht tonen.

De overzichtstentoonstelling Ans Markus is te zien tot en met 7 januari 2018.  Voor meer informatie kijk op: Jan van der Togt

Liefs,

Sandra