Vorige maand kreeg ik een email van het Koninklijke Schouwburg in Den Haag met de vraag of ik het leuk zou vinden om naar de Grote Kunstshow te komen kijken en erover te schrijven.
Zonder erbij na te denken heb ik door mijn enthousiasme meteen volmondig en onwijs ja-knikkend JA! gezegd. De Grote Kunstshow is al een Kunst op zich.
Zittend kieken heeft ook wel iets!
In februari jl. heb ik de Kunstshow in de Schouwburg van Amsterdam gezien. Inmiddels weet ik dan ook dat zittend kijken naar schilderijen, foto’s en sculpturen een hele bijzondere ervaring is. Bovendien worden ze aan de hand van interviews, monologen en muziek gepresenteerd. Ook hoor je meteen de reacties van andere mede toeschouwers hoe zij naar een kunstwerk kijken en erover denken. Dat laatste vind ik als museumblogger het meest interessant. Die beleving vind je niet in een museum. Hoe kan ik daar nu nee opzeggen!
De Grote Kunstshow is de eerste samenwerking van het Gemeentemuseum en de Koninklijke Schouwburg in Den Haag en is onderdeel van UIT festival. De meeste kunstwerken die getoond zijn waren afkomstig uit de collectie van het Gemeentemuseum.
Ook deze editie heeft een Vlaams accentje.
Afgelopen zaterdag ben ik naar de allereerste voorstelling van 14.30 uur geweest. Zittend op het podium kon je vanaf bankjes met kussentjes naar liefst 11 kunstwerken kijken.
Voordat de show begon ging ik heel even terug in de tijd. Op dit podium heb ik een aantal jaar geleden gestaan met een toneelstuk. Voor de aanvang is het achter de coulissen altijd even heel even hectisch en wordt alles snel nog even nagecheckt. Zou dat bij de Grote Kunstshow ook zo zijn? Zijn de kunstwerken ook zenuwachtig voordat ze opkomen?
Schrijfster en improvisatie actrice Katrijn van Bouwel presenteerde de show. En ja, degene die mijn kennen weten dat ik dat heel graag Belgische accentjes zie!
Ik wilde er in eerste instantie afgelopen zaterdag al over schrijven, maar ik wilde de pret niet bederven voor diegene die nog naar de voorstelling erna zouden gaan. Want er waren er namelijk drie shows om 14.30 u, 19.30 u en 21.30 uur.
Voordat we gaan kunstkieken wil ik je net als de vorig jaar keer vragen stellen.
Drie dezelfde vragen; Wat is Kunst? Wat is een kunstwerk? Noem eens een kunstwerk? En een nieuwe vraag: Maakt het voor jou uit of kunstwerk echt of kopie (namaak, nep) is?
Daniel Richter’s Flash (2009) is eigentijds te noemen. Ik noem het een alles-in-eén-schilderij .
Want als je verder kiekt dan kijken staat het vol met verwijzingen naar kunsthistorisch, maatschappelijk en politiek gebied. Komen de gezichten je niet bekend voor? Een kunstkenner herkent daarin De Schreeuw (1893) en een filmliefhebber de film Scream en hittebeelden van beveiligingcamera’s uit een oorlogsfilm. Beiden antwoorden zijn goed. Misschien zie jij wel alleen een krantenfoto van een boot met vluchtelingen op zee. Ook dat is goed.
Foto: Marc Roodhart
De wachtende man (geen foto) wacht je letterlijk op in de grote zaal van het Koninklijke Schouwburg.
Hij is gemaakt van massief hout. Cabaretier Vincent Bijlo verplaatste zich in dit kunstwerk en spreekt zo zijn gedachte uit; “Vroeger was ik een boom, nu ben ik een boom van vent”. In het echt is het een prachtige boomvent.
Een verzoek van mij; Please laat je kind naar dit schilderij kieken!
Op het naar het volgend schilderij van Leopold Rabus. La Masion des Oiseaux (2005). Als je kinderen hebt vraag hen of zij er ook naar willen kijken en kraaiengeluiden erbij willen maken. Heb je geen kinderen dan moet je het zelf doen of kijk je partner aan met dezelfde blik als de vrouw. Zo een kraaiengeluid geeft toch iets extra’s aan het schilderij vind je niet? Ik hoor graag van je wat “jouw bevindingen” zijn.
Foto: Koen Hauser
Stel je nu eens voor dat je door het dragen van een jurk ineens verandert in een Vogelvrouw.
Als Vogelvrouw zou je niets anders willen dan deze avondjurk van Jan Taminiau uit de collectie Nature Extends (2011).
We gaan nu onze fantasie een op hol laten slaan. Doe je mee?
Laten we dan ook dat kraaiengeluid meteen veranderen naar dat van een Turdus Merula. Een koninklijk mereltje. Voel je het verschil? Voel je niet ineens vorstelijk zo in deze jurk en zang? Voel ook meteen aan de stof. Zo zacht als een veer. Heerrrrrrlijkkkkkk.
herman de vries zonder HOOFDletters
Kunstenaar herman de vries (inderdaad zonder hoofdletters geschreven, omdat hij niet in hiërarchie gelooft) heeft Random Objectivation gemaakt. Het doet denken aan duizend pepermuntjes die op elkaar liggen. Kijkend naar dit schilderij werd het publiek dan ook getrakteerd op een pepermuntje en gevraagd om stil en langzaam te kijken naar het schilderij.
Als laatst wil ik je het laatste schilderij van Piet Mondriaan dat voor 80 miljoen gulden door de Nederlandse staat aangekocht.
Ik zal er niet omheen draaien. Dit is een nepperd. Een fake. Dat had ik ook niet verwacht in de zaal. Maar het was zo. Had je al nagedacht of het voor jou een verschil uitmaakt of een kunstwerk echt of namaak is? Voor mij maakt het niet uit. Sinds kort heb ik De Kus van Gustav Klimt hangen in de gang. Ik weet dat hij nep is, maar toch lijkt het echt.
Foto: Marc Roodhart
Als het aan mij ligt moet iedere museum dit eens per jaar doen. Volgens mij hebben de meeste musea genoeg in hun depot liggen waar zij iets mee kunnen. En wat ik al heb aangegeven het is een totaal andere beleving dan een museumbezoek!
De Grote Kunstshow in de Koninklijke Schouwburg was een geslaagd kunstfeestje
Wel heb ik een opmerking, eén klein minpuntje. Sommige kunstwerken werden alleen van voren getoond waardoor het publiek die aan de zijkant zat deze niet goed kon zien. In Amsterdam werd het schilderij (op een rek met wielen) van links naar rechts en vice versa getoond. Misschien iets voor de volgende keer? Want die komt toch wel? Dan ben ik weer bij. Hopelijk weer als ferventmuseumbezoeker a.k.a.a museumblogger zittend kijkend op een bankje naar paraderende kunst.
Koninklijk Schouwburg Den Haag u zeer voor de geweldige middag & en voor het vooraf kieken!
Liefs,
Sandra
