Waar vroeger schoenen gedragen werden ter bescherming van poezelige voetjes zijn ze tegenwoordig een puur modeverschijnsel.
Onder het motto “Anything can be a shoe” laat de tentoonstelling Foot Print (Momu Antwerpen) de vele gezichten van schoenen zien.
Geert Bruloot (ondernemer) en Eddy Michiels zijn schoenverzamelaars en curatoren van Foot Print.
De heren verzamelden meer dan dertig jaar modieuze schoenen die hen inspireerden. De schoenen uit de tentoonstelling zijn een selectie uit de privé collectie en worden aangevuld met andere schoenen uit andere collecties van schoenen- en modemusea.
https://www.youtube.com/watch?v=ww5pb-z0o0I
De tentoonstelling begint met de film Fork dance and the bread roll dance (1925) waarin Charlie Chaplin laat zien dat zelfs een broodje een schoen kan zijn.
Dat een schoen allerlei vormen kan nemen liet de modeontwerper Elsa Schiaparelli zien.
In de jaren 30 werkte zij samen met de schoenontwerper Andre Perugia die de bekende vissenschoen voor haar ontwierp. Ik vind het niet mooi, maar voor die tijd was Schiaparelli wel vooruitstrevend.
De houten hielen (bovenste foto) van de Belgische ontwerper Jurgi Persoons zijn uit de lente-zomer collectie van 1997 en laten zien dat ook enkel een hak een schoen kan zijn. Best plezant.
Als van alles een schoen kan zijn, dan kunnen kunststromingen ook schoenen zijn?
Net op het moment toen ik dit mij dat afvroeg zag ik deze schoenen met graffiti art van Keith Haring. Andy Warhol’s banaan is ook al niet te missen. Het zijn vrolijke pop art schoenen voor op de catwalk. Ik zou ze niet dragen.
De barokke rococo stijl is in deze laarzen goed te zien; een overdaad aan pracht en praal. De vlakken op de linkerschoentje doet mij denken aan Mondriaan. Weliswaar een andere kleurenpalet, maar het lijkt wel op.
De Italiaanse Salvatore Ferragamo is een van de bekendste schoenontwerpers.
Zijn lijfspreuk was dat schoenen comfortabel moeten zitten. In de jaren 30 en 40 maakte hij bijvoorbeeld de kurken sleehak. Dit schoentje (satijn en kurk) stamt uit 1950 maar ik zou ze anno 2016 wel willen dragen. Ferragamo heeft de pumps (te zien in de tentoonstelling) die Marilyn Monroe droeg in de beroemde scene van Some Like it Hot gemaakt. Hij heeft de actrice nooit ontmoet, maar hij liet haar voeten opmeten en maakte met de hand een houten leest in de vorm van haar voet. De 11 cm stilettopump die hij voor haar maakte bleef ze levenslang bijstellen in verschillende uitvoeringen.
Tegenover Ferragamo staat de fetisjistische schoenontwerper Christian Louboutin.
Jawel, de high heels met de rode zolen. Wist je dat de rode zolen staan voor een agressieve seksualiteit die vaak weer wordt geassocieerd met dominantie? Ik wist het niet.
Wat vond ik van de tentoonstelling?
Foot Print is een tentoonstelling puur voor vertier. Dansschoenen, balletschoenen, schoenen met tribal en natuur prints, schoenen met haar, schoenen met dierenprints, 3D schoenen, schoenen met dikke zolen, schoenen met plateauzolen, schoenen in allerlei kleuren en vormen, futuristische schoenen, elegante schoenen en schoenen gebaseerd op architectuur.
Werkelijk alle soorten schoenen komen je tegen in deze tentoonstelling.
Zelfs de plateauschoenen ( 23cm) waarmee Naomi Campbell viel tijdens een modeshow in 1993 zijn er te zien.
Tot wanneer?
Foot Print is nog te bezichtigen tot en met 14 februari aanstaande. Helaas niet in Nederland, daarvoor moet je naar het MoMu in Antwerpen. Nederlandse bezoekers krijgen op 13 en 14 februari gratis toegang tot het Museum in het kader van de Beste Buren actie.
Ik zeg”trek je meest comfortabele schoenen aan of ga op je blote voeten!
Voor meer informatie kiek hier!
Liefs,
Sandra
