In 1975 ben ik geboren in het Wilhelmina Gasthuis in Amsterdam. Kort na mij zagen het metrosysteem en de auto- en voetgangerstunnel bij het Waterlooplein het levenslicht.
In 1978 gaan de graffitischrijvers uit de punkbeweging los op deze muren van de tunnel.
Ze bedenken een eigen tag met eigen schrijfnaam. De bekendste artiesten van Amsterdam waren Dr. Rat en Hugo Kaagman. In 1983 kreeg Kaagman zijn eerste betaalde opdracht van de gemeente Amsterdam; het maken van een graffitikunstwerk op een muur bij de markt van het Waterlooplein.
Ooit bekladde Kaagman de muren van het Rijksmuseum met zijn versie van het meisje met de Parel. Jammer dat ik dat niet heb kunnen zien.
Niet alleen muren zijn het doelwit maar ook metro’s, stations en tunnels.
Voor graffitischrijvers is het een ultieme droom: een ondergrondse( illegale) graffiti maken. Dat deden ze midden in de nacht. Op hun hoede voor de GVB, de politie en de hoogspanning op de derde rail (die is dodelijk) dalen ze de metrotunnels af.
De Amsterdamse metrotunnels heeft de best bewaarde graffiti’s vanaf 1980 tot op heden. Maar niet alleen in de tunnels.
Mocht je ooit de metro nemen in Amsterdam kijk dan om je heen. Kilometers graffiti (ook op de geluidsschermen) langs de weg. Ik stond er versteld van, het zijn er letterlijk honderden!
Nu weer terug naar het verleden. Overdag zaten de graffitischrijvers ook niet stil.
Ze willen alleen nog maar de stad bomben: zo hoog en veel mogelijk je naam schrijven. Om dit doel te bereiken besluiten ze om samen te werken in crews.
De tentoonstelling Grafitti. New York meets the Dam laat zien hoe Amsterdamse graffitikunstenaars werden beïnvloed door Amerikaanse artiesten zoals Dondi.
De titel van de tentoonstelling is ontleend aan de tekening gemaakt door Dondi aan Nederlands graffitilegende Niels” Shoe” Meulman. Het is onbekend waar het origineel is.
Keith Haring en Jan Rothuizen ontbreken ook niet op de tentoonstelling.
Tot nu toe kende ik Rothuizen zijn plattegronden alleen maar uit de krant, folders of tijdschriften.
Voor wie Rothuizen niet kent; hij tekent plattegronden met daarin zijn belevingen & gedachten van een bepaalde omgeving. Meestal een stad. Ik vind ze geweldig!
Keith Haring maakte zelfs een portret van Rothuizen in het Parijse restaurant La Coupole.
Het restaurant is sinds 1920 een ontmoetingsplaats voor kunstenaars. Chagall, Picasso, Matisse en zelfs Paulo Coelho hebben daar ooit een biertje gedronken. Volgende maand ben ik in Parijs en zal een bezoekje brengen aan dit restaurant.
Grafitti. New York meets the Dam is een is educatieve expositie; je komt er veel te weten over hoe de ontwikkeling van graffiti is en hoe zij als street-art een kunststroming is geworden.
Voor mijn gevoel is het een erg “drukke” tentoonstelling. Ik vond het iets “teveel” graffiti naast elkaar waardoor ik de mooiheid van de werken niet meer kon zien of onderscheiden.
Grafitti. New York meets the Dam is te zien tot en met 24 januari 2016.
Voor meer informatie kiek hier!
Liefs,
Sandra
