James Rosenquist.
De naam van de kunstenaar kende ik. Zijn werken alleen uit magazines. Achteraf blijkt dat ik altijd veel te vluchtig naar zijn werken heb gekeken. Ik vond zijn kunstwerken te schreeuwerig. Dat vind ik nog steeds. Alleen nu snap ik waarom ze zo schreeuwen.
Vorige week heb ik de overzichtstentoonstelling James Rosenquist. Painting as Immersion in Museum Ludwig in Keulen gezien.
Zoals de titel deed vermoeden….. ik werd totaal ondergedompeld door de schilderijen in XXXXXXL- formaat.
Voordat je de tentoonstelling bekijkt moet je voorkennis hebben. Niet over de geschiedenis van Pop–Art. Dit keer heb je echt voorkennis nodig over de man James Rosenquist.
Waar denk je aan als je aan Times Square (New York) denkt?
Aan de megagrote hoeveelheid elektronische billboards toch? Na het zien van de tentoonstelling denk ik nu ook aan Rosenquist. Maar ook aan zijn papieren kostuum. Ik hoop, jij als lezer, ook.
De kunstenaar begon zijn carrière als billboard kunstenaar. Hij maakte billboards voor op Time Square in New York. In zijn tijd werden die nog met de hand geschilderd. De gigantische werken zijn, zijn handdruk geworden.
In 1966 liep Rosenquist rond in kostuums gemaakt van papier.
In 1988 zijn er 125 pakken speciaal voor de Rosenquist-tentoonstelling “The Swimmer in the Econo-mist” voor de Duitse Guggenheim gemaakt. Honderd bruine en vijfentwintig warte pakken. Van de 25 zwarte pakken waren enkele met een zilveren stift gesigneerd door de kunstenaar. Het museum bestaat inmiddels niet meer.
Het klinkt best gek als ik zeg dat de kunstwerken van Rosenquist schreeuwen of niet? Ik zal het uitleggen.
Rosenquist is in 1933 geboren en heeft letterlijk alle belangrijkste momenten uit de Amerikaanse historie beleeft. Zijn interesse voor sociale en politieke gebeurtenissen uit zijn tijd zijn te zien in zijn werk.
De schilderijen schreien het verhaal van de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki uit, de speech van Martin Luther King jr., de moord op John F. Kennedy.
De kunstenaar heeft alles beleeft van de eerste mens die voet op de maan zette tot aan de aanslagen op de World Trade Center.
Het idee van de tentoonstelling en de werken komen uit de hand van de kunstenaar zelf. Het zou de eerste grote museale tentoonstelling zijn als eerbetoon aan de kunstenaar. In de tentoonstelling zijn bruiklenen van de kunstenaar te zien en worden er werken getoond van musea zoals MoMA, Guggenheim NY, Centre Georges Pompidou en Moderna Museet.
Helaas heeft de kunstenaar de vernissage niet kunnen meemaken. James Rosenquist overleed op 31 maart jongstleden.
Een van de belangrijkste werken in de tentoonstelling is de installatie F-111. Rosenquist maakte dit in de meest onrustige periode in de geschiedenis van Amerika. Het onderwerp van de installatie is een F-111 straaljager , die destijds, werd ontwikkeld als hightech-wapen.
De installatie is een van mijn geweldigste museumbeleving ooit!
Als museumbezoeker kijk je namelijk niet naar een schilderij. Je wordt er door omringd! In 1965 was het werk voor het eerst te zien bij Leo Castelli Gallery.
Rosenquist maakte nog twee installaties als deze: Horse Blinders (1968 – 69) en Horizon Home Sweet Home (1970). Die zijn ook te zien. Het is voor het eerst dat alle drie de werken gezamenlijk worden tentoongesteld.
De 27 meter lange The Swimmer in the Econo-mist (1997 – 1998) die Rosenquist speciaal maakte voor een tentoonstelling in Berlijn is er ook te zien.
Dit schilderij kende ik uit magazines en het internet. Picasso’s Guernica met andere onderwerpen uit het leven van de kunstenaar komen in het werk terug. Het schilderij voelde heel beladen alsof het kwaad was op de wereld.
Twee werken spraken mij het meest aan als museumblogger.
Het schilderij Noon (1962) dat deed mij denken aan Magritte. Ik stel mij voor als je een idee in je hoofd hebt, dat de geboorte van een idee er uit ziet zoals op het schilderij.
The Meteor Hits Monet’s Garden (1996 -1999) doet mij denken aan het moment als een van mijn kinderen te vroeg wakker (5.30 uur) is op een zondagochtend. Als je goed kijkt dan zie je een stuk plexiglas in het schilderij.
Tentoonstellingsaffiche
Op het tentoonstellingsaffiche zijn details uit twee werken te zien. The Stowaway Peers Out at the Speed of Light (2001) en President Elect (1960-61 -1964). The Stowaway Peers Out at the Speed of Light gaat volgens mij over de vergankelijkheid van het leven. Het gezicht John F. Kennedy komt van zijn eigen campagneposter, die Rosenquist samenvoegde met ander reclame’s.
Wat vond ik van de tentoonstelling?
Ik weet niet waar ik het meest onder de indruk van ben. Van de grootte van de schilderijen of de verborgen boodschappen die zij meedragen? Ik vind niet alle werken mooi maar na het zien de handruk van Rosenquist heb ik diepe waardering voor de kunstenaar gekregen.
Stilletjes vermoed ik vermoed dat Rosenquist zijn werken niet heeft gemaakt om er mee te paraderen.
Ik geloof heel sterk dat hij de wereld wilde wakker schudden met telkens een dezelfde vraag “ Waar zijn we mee bezig!”. Met dat gevoel liep ik Museum Ludwig uit.
Een aantal van de oorspronkelijke advertenties uit de Life-magazines, die hij gebruikte in zijn eigen werk, zijn er ook te zien.
Zo kon ik het werk van James Rosenquist veel beter begrijpen en ook terugzien in de tentoonstelling. Zoals op bovenstaande werk JR Ford.
Voor het eerst heb ik in een tentoonstelling de titels gelezen en in mij opgenomen. In dit geval hielp het mij om het werk te begrijpen. Maar ook om mijn eigen fantasie te laten prikkelen.
Tot wanneer?
De tentoonstelling James Rosenquist. Painting as Immersion is te zien tot en met 4 maart 2018.
Voor meer informatie: Museum Ludwig & James Rosenquist Studio
Fijne avond,
Mijn blogtrip is mede gemaakt door Art Content. Museum Ludwig thanks for having me. Next time I will visit the permanent collection!
Liefs,
Sandra
NB: Zowel de tekst als de foto’s zijn eigendom van Kunstkieken.nl en met toestemming van het Museum Ludwig in Keulen gepubliceerd. De afbeeldingen van deze blog mogen niet worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze.
