Mijn lievelingskunsthistoricus Gerda van Ham en ik zaten naast elkaar bij de presspreview Van Rembrandt tot Vermeer in het H’ART Museum.
Ooit waren we een spetterend duo. In mijn radioprogramma keken we samen naar kunst, vulden elkaars zinnen aan en dat zonder voorgeprogrammeerd briefje waarvan we voorlazen. Nee, wij daagden elkaar live uit! Je hoorde twee stemmen en één liefde: kunst levend maken.
In de persmap zag ik ‘Jongen in een cape en tulband (portret van Prins Rupert van de Palts) van Jan Lievens.
Ik werd op één oogopslag verliefd op de afbeelding ervan. De vonk sprong van het blad recht naar mijn hart. Ik werd ongeduldig want dat ben ik soms als ik iets héél graag wil (zien).
Toen Annabelle Birnie, directeur van het H’ART Museum aangaf dat we de tentoonstelling mochten bezoeken, voelde dat moment, als een startsein.
Als een bezetene liep ik met een snelle looppas op zoek naar de jongen met cape en tulband. Totdat ik bijna botste tegen Elizabeth Nogrady, curator bij de The Leiden Collection. Ik vroeg haar “Weet u waar het schilderij van Jan Lievens hangt? Het is, zonder dat ik het gezien, het lievelingsschilderij uit deze tentoonstelling” vertelde ik haar.
Nogrady liep met mij mee. Ze liet mij haar lievelingsschilderij uit de tentoonstelling zien: ‘Reiziger rust uit‘ (ca 1657) van Frans van Mieris.
Ze liet mij de details zien. Ze liet mij kijken naar de geribbelde sok, naar de achtergrond, de wijnfles en naar de gezichtsuitdrukking van de reiziger.
Eindelijk kwam daar het moment. Ik stond oog in oog met de jongen in cape in tulband. Aan Elizabeth vroeg ik of ze iets wilde vertellen over het schilderij terwijl het achter ons drukker en massaler werd. Kennelijk was ik niet de enige die op zoek ging naar een specifiek schilderij.
Na de opname ging ik op zoek naar Gerda. Ik kwam haar beneden tegen. “Ik heb het schilderij van Lievens gezien!” zei ik. “Kom, je MOET het zien!”
Arm in arm liepen we , tussen de andere bezoekers, naar onze jongen met cape.
Voor het schilderij stonden we stil bij het schilderij. Zoals vroeger, in onze uitzendingen, deelden we de blik, de gedachte, het gevoel. Geen woorden nodig, alleen het kijken.
Precies op dat moment, terwijl we daar stonden, onze ogen gericht op de jongen met cape en tulband, klonk het klikje van een camera.
Persfotograaf Aad Hoogendoorn had ons vastgelegd, ongevraagd maar precies op het juiste moment. “Misschien moeten we weer iets samen doen,” zei ik zacht. Ze kneep even in mijn arm en glimlachte. De vonk was en zal altijd tussen ons blijven!
Kijk je mee met Elizabeth Nogrady? Zij vertelt jou over het schilderij Jongen met Cape van Jan Lievens.
Ik hoop dat met plezier dit stuk hebt gelezen. Ik schreef het recht uit mijn H’ART. Ik wens je een mooie week! Liefs,
Sandra
Wat een hartverwarmend en informatief verhaal Sandra!
wat leuk een kunsthistorica uitleg te laten geven; zeer leerzaam. Jammer dat de geluidskwaliteit niet goed is.
Ja dat van het geluid is zeker jammer. Het is net een ruimte waar het geluid niet optimaal kan worden opgenomen. Zal er een volgend keer extra opletten!