De tentoonstelling Rodin tot Bourgeois: Sculptuur in de 20ste eeuw laat alleen beeldhouwkunst zien.
Een bezoek aan deze tentoonstelling is als het ware een expeditie langs de sculpturale hoogtepunten van de westerse kunstgeschiedenis.U
Ik heb geleerd dat er drie perioden zijn in de geschiedenis van de beeldhouwkunst.
De klassieke oudheid, de renaissance en de 20ste eeuw. De laatste periode is een turbulente tijd waar kunstenaars de vrijheid hebben om van alle soorten materialen een sculptuur te maken. Een sculptuur hoeft ook niet per se op een sokkel te staan, maar mag ook hangen of zelfs vrij liggen op de vloer.
In de eerste zaal is deze tekening (1857) te zien en is, voor mij, het beginpunt van deze tentoonstelling.
Op de tekening is goed waar te nemen dat het beeldhouwwerk triest is. Ze vraagt om bekeken te worden maar ze wordt compleet genegeerd . Want men kijkt liever naar de schilderijen?
Er is een tijd geweest dat beeldhouwkunst ondergeschikt was aan de schilderkunst. Een beroemde kunstcriticus Charles Baudelaire schreef zelfs een tekst met als titel Waarom sculptuur saai is.
De tentoonstelling start bij Rodin en tevens de laatste belangrijke periode in de beeldhouwkunst.
In die tijd deed Rodin iets geks met zijn sculpturen. In plaatst van zich alleen te richten op de voorkant om deze te verfijnen, werkte de kunstenaar rondom de sculptuur.
Ook liet hij delen van een sculptuur vaak onafgewerkt (ruw) staan. Sculpturen van lichamen bijvoorbeeld maakte hij zelfs onvolledig in plaatst tot een volledig uitgewerkt figuur. Volgens kunsthistorici heeft Rodin de beeldhouwkunst voorgoed veranderd.
Op de bovenstaande foto zie je het sculptuur Figure Volante dat ooit deel uitmaakte van een groepsbeeld. Rodin sneed letterlijk het figuur uit de groepscompositie.
Dat is duidelijk aan de rug te zien. Het heeft wel iets moois vind ik.
Ergens in de tentoonstelling las ik dat “Na Rodin het hek van de dam is”.
Kunstenaars gaan op ontdekking naar de eventuele mogelijkheden van het sculpturen. Er wordt voor het eerst gehakt in materialen zoals steen en hout om een beeld te maken. Ook worden figuratieve beelden gebruikt om de fantasie te prikkelen.
Kortom een sculptuur kan van alles zijn. Zullen we gaan kunstkieken?
In de verte zag ik hem al staan. De wolkenbloemen. Als een bezetene stormde ik erop af.
Dit kunstwerk is rond 1932 gemaakt en doet mij aan figuurzagen en aan collages denken.
Dit is niet het enige werk van Jean Arp dat wordt getoond. Zijn vrouw heeft na zijn dood in 1967 het sculptuur Torso (zie hieronder) aan het gemeentemuseum geschonken.
De liggende figuur (Reclining Figure – 1951) van Henry Moore die je hier ziet is speciaal voor deze tentoonstelling afgereisd naar Den Haag.
Dit beeld is een originele afgietsel en staat normaal gesproken in de tuin van de National Gallery of Modern Art in Edinburgh.
Dit visje (is het eigenlijk wel een vis?)van kunstenaar Brancusi ziet eruit alsof hij gisteren gemaakt is.
Maar dat is maar schijn. La Négresse Blonde dateert uit 1926 en is gemaakt van brons en zandsteen. Ik vind het zo cute! Nog nooit eerder heeft dit kunstwerk haar thuis het Lembruck Museum verlaten.
Het werk van Brancusi vormde voor een aantal kunstenaars een belangrijke inspiratiebron.
Hij wist het beeld en de sokkel bij elkaar te brengen tot een gezamenlijke vorm. Calder werd geïnspireerd door Brancusi en maakte hangende mobiles waardoor hij zijn kunstwerken “beweging” gaf.
Hieronder laat ik mijn favoriete kunstwerken uit de tentoonstelling zien.
Monsieur Cactus a.ka. Cactusman is van brons en komt uit de hand van Julio González.
Daarnaast staat Boerin gemaakt van hout door Henk Chabot.
Ik was onder de indruk van de Kop van Mussolini /profilo Continuo (Testa di Mussolini) van Renato Bertelli, welke een doorlopend profiel heeft van de leider.
Het jaar van gietsel is onbekend maar het kunstwerk is gemaakt met toestemming van Mussolini zelf.
Ik maakte een museumvlogje van het bronzen beeldje.
Van Rodin tot Bourgeois: Sculptuur in de 20ste eeuw is een standbeeldige tentoonstelling. Te zien tot en met 22 januari 2017.
Voor meer informatie: Gemeentemuseum.nl
Vergeet tijdens je bezoek ook niet de tentoonstelling To Audrey With Love te bezoeken.
Fijne avond en slaap lekker voor straks,
Sandra
Ik krijg zin om te gaan kijken Sandra, dus dat is goed gelukt met je verhaal.
Met nog de opmerking dat Diego, de bronzen kop die je noemt en laat zien van de Italiaan Alberto Giacometti is. Groeten Davide
Hi Davide, wat een leuke reactie! Blij om te horen dat mijn beleving aanstekelijk werkt. Ik heb zijn naam zojuist aangepast. De letters Gia stonden gek genoeg er niet bij. Als je de tentoonstelling gaat bezoeken laat je mij dan weten wat je ervan vond? Liefs