De vaste collectie van Museum Boijmans van Beuningen bestaat uit ruim 145.000 objecten, daar tussen zitten werken van een groot aantal beroemde kunstenaars.
Van de vaste collectie is slechts 8% zichtbaar voor ons als museumbezoeker. Tot aan 24 juni jongstleden was het al zes jaar in dezelfde opstelling te zien.
Het museum vond het hoog tijd om de vaste collectie in een totaal andere opstelling te laten zien.
Zij hebben oud-hoogleraar en kunstenaar Carel Blotkamp gevraagd om een nieuwe indeling te bedenken. Eén voorwaarde had het museum wel: ze willen slow watching bevorderen.
Blotkamp heeft ervoor gekozen om terug te keren naar een chronologische opstelling.
Hij heeft de collectie ingedeeld in acht tijdsblokken. Elke tijdzone heeft zijn eigen kleur. Donkere tinten voor de oude kunstwerken en lichte tinten voor moderne kunst. Voor de religieuze kunstwerken wordt de kleur violet gebruikt.
Als museumbezoeker maak je een reis door de kunstgeschiedenis.
Voordat ik je meeneem naar de tentoonstellingszalen gaan we stap voor stap het museum in. Ga je mee kunstkieken?
Je hebt vast gehoord over Boijmans voetbalkooi van het Museum Boijmans van Beuningen. In het echt is het een kunstwerk (van Olaf Nicolai) die de naam Apollo draagt. Iedereen mag een balletje trappen!
Bij binnenkomst kun je de zwevende jassen in een carrousel ook al niet missen.
Het is een garderobe Merry-Go-Round-Coat-Rack van Studio Wieki Somers. De garderobe is geïnspireerd op mijnwerkerskapstokken. Mijnwerkers hingen hier hun schone kleding aan en met een ketting werd het opgetakeld. Zo hadden ze na werktijd schone kleding binnen handbereik.
Ik laat je nu een enkele (persoonlijke) highlights uit de vaste collectie van het Museum Boijmans van Beuningen zien. We beginnen bij het begin der kunstgeschiedenis: 1300- 1600.
In de eerste ruimtes hangen schilderijen uit de periode van ongeveer 1400 tot kort na 1500. Hier hangt ook het beroemdste werk van het museum. Ik heb het natuurlijk over de Toren van Babel van Pieter Bruegel I.
Op de site van het museum kun je het schilderij in alle rust bekijken. De link vind je hier.
Deze twee schilderijen zijn twee stukken van eén altaarstuk.
Ze horen bij elkaar. Op dit moment bevindt het middendeel zich in de kathedraal van Aix-en-Provence. De andere luik hangt in Brussel. Het boekenstilleven is afgezaagd. Aan de (rood-roze) geldbeurs is te zien dat de stukken eigenlijk eén geheel zijn.
Het altaarstuk is van Barthélémy d’Eyck.
Ik neem je nu mee naar de periode Aetas Aurea oftewel de Gouden Eeuw. We zijn beland in de periode 1600 – 1700.
Op de voorstelling Titus aan de lezenaar (Rembrandt – 1655) zien we de zoon van de Rembrandt. Het schilderij is een van de belangrijkste aankopen van het museum ooit. Het museum kocht het schilderij in 1940. Misschien om het feit dat Rembrandt heel weinig kinderportretten heeft geschilderd?
Titus hangt naast het Zelfportret (1645) van kunstenaar Carel Fabritius.
De vader van Het Puttertje welke in het Mauritshuis te zien is. Er zijn slechts een aantal werken van hem bekend. Een zelfportret van hem is zeldzaam in zijn aard. Het National Gallery in London heeft ook een zelfportret van Fabritius.
Op de voorstelling is Fabritius rond 23 of 24 jaar oud. In vergelijking met Titus ziet hij er al heel volwassen uit. Maar als je goed kijkt zie je dat hij nog net niet volgroeid is.
Over de man met de Rode muts (1660) wordt nog steeds getwijfeld of het wel een schilderij van Rembrandt is.
De verflaag is schijnt zodanig beschadigd te zijn wat een toeschrijving erg moeilijk maakt. Wat denk jij?
Een stilleven van de Ruysch zusters kan natuurlijk niet ontbreken in mijn blogpost.
Zoals je misschien weet ben ik fan van Anna en Rachel Ruysch. Dit is een schilderij van Rachel Ruysch.
Als je te vluchtig kijkt dan merk je niet op dat er geen vaas te bekennen is. De vaas is hier een boomstam. Het is schilderij heet Een Boom, omgeven door bloemen en door vlinders en andere dieren (1685). Ik vind het fantastisch!
Als ik een werk van Pierre Alechinsky zie dan krijg meteen een smile van oor tot oor.
Ik kan soms nog steeds niet geloven dat ik de kunstenaar vorig jaar (op 15 oktober 2016) heb ontmoet. Het werk heet La dynamique de groupe (1964).
We gaan nu kijken naar hedendaagse werken.
Naar het werk van Gio Ponti en Piero Fornasetti kan ik uren kijken. Oude architectuur meets buro en boekenkast.
Iedereen die in het Boijmans heeft bezocht kent het werk van Maurizio Cattelan! Ik ben er heilig van overtuigd.
Velen weten echter niet dat dit een zelfportret is van de kunstenaar. Grappig weetje toch?
Om het kunstwerk te plaatsen moest er een gat in de vloer van de museumzaal gemaakt worden. De publiekstrekker is favoriet van mijn koningskoppel.
Ik laat je nu in vogelvlucht een aantal bekende werken (v.l.n.r) zien.
Het oorringetje (Breitner – 1893), Portret van Armand Roulin (Van Gogh – 1888)
Le doigt sur la joue (Kees van Dongen – 1910) Pierrot met gitaar (Gino Severini – 1923)
Als ik aan Museum van Boijmans Beuningen dan denk ik automatisch aan Salvador Dali.
Zelfs mijn kinderen weten nu dat A Couple with Their Heads Full of Clouds een werk van Dali is. We hebben er zelfs een Indiase koosnaampje voor: Sir Baadalon Ke.
Ik laat je hier de twee all-time favorieten van mijn (onze) kids zien.
Het zijn twee objecten uit De Collectie Vormgeving. De badboot (2005) van Wieki Somers en Haarborstel (1999) van BLESS.
Ik houd van werken waarin kunstwerken weer in terug komen.
Kees van Dongen schilderde in Interieur met gele deur (1910)zijn schilderij De Blauwe Japon (1911). Alleen staat zijn vrouw Guus nu tegen een blauwe achtergrond in plaatst van rood.
In het schilderij Drie Generaties (1941 – 1950) zijn Charley Toorop, haar zoon Edgar Fernhout en haar vader Jan Toorop te zien. De sculptuur is gemaakt door . Ik vind het poëtisch!
Musstee:
Natuurlijk de hele collectie van het museum en De Infinity Mirror Room – Phalli’s Field van Yayoi Kusama. Oftewel de befaamde spiegelkamer van het Boijmans.
Wat vond ik van de nieuwe opstelling?
De overgang tussen de periodes valt meteen op. Het contrast tussen de kunstwerken is goed te zien.
Wat ik een superpluspunt vind is dat er in de kleine zalen ook collecties uit de vaste collectie, tijdelijk worden getoond. Zo leerde ik voor het eerst de kunstenaars Suze Robertson en Kees Timmer kennen.
De vaste collectie is een prachtige collectie die nu bijna nieuw lijkt. Voor het eerst is de diversiteit van de collectie zichtbaar. Matisse, Mondriaan, Cezanne, Degas, Rosenquist,Rotho, Appel, Munch, Rubens en nog veel meer bekende namen hangen, nu nog mooier, in het museum.
Ik heb voor het eerst echt aandacht gegeven aan werken die ik eerder heb gezien. Het leek soms alsof ik ze voor het eerst heb gezien.
Op een of andere manier heb ik aan slow watching gedaan zonder dat dit mijn bedoeling was. Voordat ik het wist was ik al twee uur voorbij! Ik geloof echt dat het aan de verlichting licht. Die maakt alles prachtig! De kunstwerken die stralen op hun mooist.
Voor meer informatie kijk : Museum Boijmans van Beuningen.
Ken jij de nieuwe opstelling van Museum Boijmans van Beuningen al?
Liefs,
Fijne avond,
Sandra
NB: Zowel de tekst als de foto’s zijn eigendom van Kunstkieken.nl en met toestemming van het Museum Boijmans van Beuningen in Rotterdam gepubliceerd. De afbeeldingen van deze blog mogen niet worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze.
