Film: At Eternity’s Gate

At Eternity's Gate

At Eternity’s Gate

Regisseur: Julian Schnabel
Scenario: Jean-Claude Carriére, Julian Schnabel, Louise Kugelberg
Jaar: 2019
Genre: Biografie, Drama, Kunst
Speelduur: 111 minuten
Taal: Engels, Frans
Release datum bioscoop: 7 februari 2019
Acteurs: Willem Dafoe (Vincent van Gogh), Rupert Friend (Theo van Gogh), Oscar Isaac (Paul Gauguin) e.a.

Verhaal

Vincent van Gogh vertrekt naar Arles in de hoop een nieuw bestaan te bouwen. We zien de roep om aandacht, de roep om geaccepteerd te worden als kunstenaar. Terwijl Van Gogh zoekt naar erkenning verliest hij zich echter steeds verder in een wereld van ziekte en depressie.

ttende man (het hoofd steunend op de vuisten) op de drempel van de eeuwigheid'. Van Gogh

De titel van de film At Eternity’s Gate

At Eternity’s Gate verwijst naar het schilderij ‘ Zittende man (het hoofd steunend op de vuisten) op de drempel van de eeuwigheid‘. Van Gogh voltooide dit werk twee maanden voor zijn dood in mei 1890. Het schilderij behoort tot de vaste collectie van het Kröller-Müller Museum.

Foto: Wikipedia

XPO VAN GOGH ARTAUD

Het idee voor de film At Eternity’s Gate is ontstaan tijdens de tentoonstelling Van Gogh/Artaud: The Man Suicided by Society.

De expositie werd gehouden in Musée d’Orsay in 2014.

Schnabel nam zijn goede vriend, de Franse scenarioschrijver, schrijver en acteur Jean-Claude Carrière mee naar de expositie. Tijdens het museumbezoek bekeken ze samen veertig schilderijen waaronder Portret Dr. Paul Gachet, de stoel van Gauguin, Augustine Roulin en Schoenen.
Na afloop van de tentoonstelling wisten beide heren dat er een film moest komen over Van Gogh’s leven. Met het idee dat de insteek van de film anders moest zijn liepen ze die middag uit het museum.

In At Eternity’s Gate laten ”zij’ zien dat Van Gogh zich bewust was van het feit dat hij vernieuwing bracht in de kunstwereld.

De heren willen met de film laten zien dat Van Gogh besefte dat hij niet op de zelfde manier schilderde als andere kunstenaars. Volgens hen bracht Van Gogh een nieuwe manier van het kijken naar mensen.

Willem Dafoe - At Eternity's Gate

Openingsscène

De film begint met een zwart beeld en de woorden ‘Ik wil er gewoon bij horen‘. Het zwarte beeld gaat over op een weiland. Je hoort een mannenstem die tegen een vrouw zegt dat ze zich niet mag bewegen. Waarop zij antwoord met de vraag ‘Maar waarom dan niet?‘. ‘Omdat ik je wil tekenen’ zegt de man.
De scene laat goed zien in wat voor mentale toestand Vincent van Gogh aan het einde van zijn leven had. Tegelijkertijd laat het ook zijn oerdrift om ’te moeten schilderen’ zien.

Wat vond ik van de film?

Ik vond de film vooral anders dan alle andere ‘Van Gogh-films’ die ik heb gezien. Voor het eerst heb ik Vincent van Gogh als mens leren kennen. In de meeste films over Vincent van Gogh komt dat niet altijd even duidelijk naar voren en wordt hij (tot mijn spijt) als een gek neergezet.
De makers van de film zijn er volgens mij wél vanuit gegaan dat iedereen de kunstenaar Vincent van Gogh kent.

In At Eternity’s Gate volg je de laatste periode van Van Gogh’s leven. Wat daarvoor is gebeurd moet je als kijker (als vanzelfsprekend) weten.

In At Aternity’s Gate kijk je door de ogen van Van Gogh, loop je met hem mee door de weilanden en het bos. Richt je samen met hem zijn slaapkamer in het Gele Huis in. Zie je hoe hij zijn werkschoenen schildert en nog veel meer. Je kijkt samen naar zijn omgeving: naar de natuur en naar de mensen om hem heen.
Heel mooi vond ik om te zien dat Theo van Gogh een lieve zorgzame broer was voor Vincent.

Als van Gogh-liefhebber heb ik ontzettend veel herkend. Niet alleen de schilderijen maar ook de persoon Vincent en zijn belevenissen.

Opvallend vond ik dat er weinig conversaties zijn. De meeste scenes zijn kijk-voel-scenes met op de achtergrond muziek.

De conversaties die er wél in zitten zijn er om er te doen! Vaak kijkt Vincent recht in de camera terwijl hij met iemand praat. En vice versa. Wat ik vooral pakkend vond is dat je Van Gogh hoort praten (als voice-over) en dat je zijn gedachtegang hoort.
Daarnaast is de film op een aparte manier gefilmd, bijna out of the box. Wazige onscherpe scenes gaan over naar extreme close-ups en van daaruit zelfs naar scheefstand.

Het oor van Vincent is ook , het kan niet anders, een onderwerp in de film. Het is, denk ik, de eerste keer in de historie van Van Gogh films dat er over ‘het gehele oor’ wordt gesproken.

In 2016 was ik in het Van Gogh Museum waarbij er voor het eerst publiek werd verteld dat Van Gogh niet zijn oorlel maar zijn gehele linkeroor afsneed.
Ik schreef op 12 juli 2016 een brief aan Vincent over dit incident. Je leest het hier: De waanzin nabij.

At Eternity's Gate - William Dafoe

Het acteerwerk

Toen ik hoorde dat Willem Dafoe de rol van Vincent van Gogh op zich op zou nemen was mijn allereerste gedachte “als er iemand is die Van Gogh kan neerzetten, dan is hij dat wel!“. Na het zien van de film blijkt het gelukkig ook zo!

Ondanks zijn leeftijd (63 jaar) kan hij zeker door als de 37-jarige Vincent.

Dit zijn mijn favoriete scenes uit de film.

Theo bezoekt Vincent in het ziekenhuis. Samen liggen ze in bed en praten over vroeger. Als een café-eigenaar tegen Vincent zegt dat hij In het café: Agostina Segatori in Le Tambourin een lelijk schilderij vind.

De scene waarin Paul Gauguin (ik citeer niet letterlijk) zegt ‘ Vincent, je moet langzamer schilderen. Je kan er de tijd voor nemen want je zit binnen, er is geen wind die je tegenhoud‘. Van Gogh geeft als antwoord dat hij alles in één beweging wilt schilderen en vooral snel.
En dan is er de scene met Dr. Paul Gachet. Die is zo lief! Dr Gachet verklaard Van Gogh niet gek en dat vind ik ook!

Ik eindig dit stuk met de woorden van Schnabel: De film is een ode aan de artistieke geest!

Ga jij naar At Eternity’s Gate? Laat mij vooral weten wat je ervan vond! Blijf vooral zitten tot het eind!

Fijne avond,

Liefs,
Sandra

NB: Zowel de tekst als de foto’s zijn eigendom van Kunstkieken.nl. De afbeeldingen van deze blog mogen niet worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze.

Sandra Singh

Hoi! Ik ben Sandra Singh een kunstliefhebber. In mijn vrije tijd bezoek ik het liefst een museum. Sinds 1 april 2014 schrijf ik mijn kunstbelevingen op. Mijn blog zie ik als mijn kunstdagboek. Dank dat je mij leest! Liefs,

Eén reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.