London,Toronto, Sao Paulo, Berlijn, Chicago, Parijs, Melbourne en voorlopig is Groningen de laatste halte voor de tentoonstelling David Bowie is.
De tentoonstelling laat de ontwikkeling zien van Bowie’s muziek. Daar horen bijna als vanzelfsprekend zijn aparte, bijzondere kostuums bij.
De eerste kostuum dat je tegenkomt is de Tokyo pop bodysuit van designer Kansai Yamamoto. Het is gemaakt van vinyl en dat was in de jaren zestig een zeer hippe stof.
De eerste gedachte die meteen in mij opkomt bij het zien van de bodysuit is ; “Die Bowie is inderdaad klein van stuk”.
Bij een optreden in het Engelse tv programma Top of the Pops droeg Bowie op 6 juli 1972 dit Starman pak.
Destijds werd dit pak gezien als extreem en extravagant omdat het geen kraag heeft. Zelf noemt hij zijn pak “extreem geweld in bloemetjes stof”. Hij bewonderde deze look uit de film A Clockwork Orange van Stanley Kubrick.
Een ander pak (in midden) dat veelbesproken is vanwege de pantystof en de handen op de borstkas van Bowie is het Cobweb Bodysuit.
Een niets verhullend niemendalletje. Na het zien van deze kostuums begin ik te begrijpen waarom Bowie als grensverleggend artiest wordt gezien.
Voor mij is het de eerste keer dat ik kennis maak met de periode vóór 1983.
In dat jaar had ik mijn eerste David-Bowie-ervaring met het lied Let’s Dance. Als ik dit lied hoor moet ik nog steeds aan de muziekclip denken.
Het Aboriginal meisje dat op het laatst de rode schoenen vertrapt en achter laat. Als achtjarige snapte ik niets van die clip maar was ik meer in de ban van de muziek en van Bowie.
Ik blijf nog heel even hangen bij een ander kostuum. Dit duivelskostuum met paardenstaart heeft Bowie ontworpen (1997) voor zijn bassist Gail Ann Dorsey voor de Dead Man Walking video.
In 1978 maakte hij dit zelfportret voor de albumhoes Heroes.
Bowie woonde toen in Berlijn en liet zich bij het portret inspireren door de Duitse kunstenaar Erich Heckel.
Van deze kunstenaar had ik nog nooit gehoord. Heckel was een Duitse kunstenaar die schilderde en graveerde. Rechts zie je een schetsje op een pakje sigaretten. Waarschijnlijk heeft Bowie dit ergens in een café gemaakt.
Naast tekenen, schilderde Bowie om van zijn drugsverslaving af te komen en nieuwe creatieve energieën te krijgen.
Op deze schilderijen heeft Bowie de zanger Iggy Pop geporteerd.
De tentoonstelling David Bowie is een tentoonstelling waar je David Bowie op een kunstzinnige manier leert kennen.
Het laat zien hoe zijn werk is beïnvloed door en invloed heeft op uitlopende stromingen in kunst en de hedendaagse cultuur.
Naast muziek, filmbeelden en handgeschreven teksten kom je ook achter interessante weetjes. Zoals hoe hij aan bepaalde namen komt of waarop sommige kostuums zijn gebaseerd.
De naam van het lied Space Oddity is in feite de filmnaam Space Odyssey van (alweer) Stanley Kubrick. Alleen wordt het anders uitgesproken.
De audiotour die bij de tentoonstelling is fantastisch.
Het enige wat je als bezoeker hoeft te doen is de volume regelen en te luisteren. Luisteren naar muziek en naar de stem van Bowie die zijn ervaringen en herinneringen met jou deelt.
Tijdens de pers-preview zag ik dat er een fout in de tekst op het bordje stond.
Ik heb het meteen doorgegeven aan de museummedewerker en een mail gestuurd naar de pr-afdeling. Van het Groninger heb ik een bedanktje per mail gehad.
Vandaag is David Bowie jarig, een goed moment om terug te blikken naar de tentoonstelling.
Happy Birthday Mr. David Bowie!
Sweet 69 and still a Rebel Rebel. David Bowie, I love you so!
With love, Sandra
David Bowie is is te zien tot en met 13 maart 2016.
Het museum is iedere dag een uur langer open.
Voor het eerst zijn tickets online te koop om zo teleurstellingen en wachtrijen zoveel mogelijk te voorkomen.
Voor meer informatie kiek hier.
Ben jij al naar de tentoonstelling geweest? Wat vond je ervan?
Slaap lekker voor straks,
Liefs,
Sandra
