Vanaf vandaag kun je naar de tentoonstelling Boeddha in het Tropenmuseum.
Exact dezelfde tentoonstelling was tot en met 14 augustus jongstleden te zien in Museum Volkenkunde in Leiden. In vijf maanden tijd heeft de tentoonstelling ongeveer 70.000 bezoekers gehad.
Iedereen heeft of kent wel iemand met een Boeddhabeeld in huis.
Tegenwoordig zijn Boeddhabeelden overal (écht overal) te koop en koopt men de beelden ook voor zichzelf. Er wordt beweerd dat je voor jezelf geen Boeddhabeeld mag kopen maar dat je deze als kado moet krijgen.
Boeddhabeelden zijn er in verschillende variaties.
Ieder land heeft zijn eigen beelden. Toch hebben ze vaak een ding gemeen. Ik weet er twee op te noemen; grote lange oorlellen en ze zitten vaak in een meditatieve houding. Daarnaast vind ik dat alle beelden altijd sereenheid uitstralen. Het maakt daarbij niet uit of het een duur of goedkoop beeldje is. Een boeddha blijft een boeddha!
Vandaag vertel ik je het verhaal van Boeddha zoals ik die ken.
Terug naar De Boeddha. In de tentoonstelling zijn er ongeveer 100 Boeddhabeelden te zien. Nooit eerder heeft het Tropenmuseum zoveel beelden in eén ruimte tentoongesteld. Ik kan wel iets vertellen over de beelden, maar in de tentoonstelling kun je de informatie zelf opzoeken bij de beelden die jouw hart raken. Dus vandaag een andere soort blog dan dat van mij gewend bent. Vandaag vertel ik jou het verhaal, zoals ik dat ken, van Boeddha.
Wie was Boeddha?
Boeddha betekent “de Verlichte”. Het verhaal van Boeddha is dat van prins Siddhartha Gautama. Hij werd geboren in de stad Lumbini ten zuiden van Nepal. Na een zwangerschap van tien maanden kwam Siddhartha ter wereld uit de zij van zijn moeder terwijl ze zich vasthield aan een dikke tak van een boom.
In de Indiase vertelling wordt gezegd dat alle dieren van het bos naar hem kwamen kijken en dat de bomen voor hem bogen. Zijn tenen hebben allemaal dezelfde lengte en onder zijn voeten waren afdrukken van wielen te zien. Een kluizenaar genaamd Asita voorspelt dat Siddhartha een grote wereldleraar zal worden, maar de koning ziet dat niet zitten. Hij wilt een troonopvolger.
Zo komt hij die dag erachter wat honger, armoede, pijn, ouderdom en de dood is.
Prins Siddhartha werd in alle luxe en in allergrootste bescherming opgevoed. De koning wilt niet dat zijn zoon weet wat er allemaal buiten de muren van het paleis afspeelt. Een keer mag hij met zijn wagenmenner Tjanna naar de stad Kapilavastoe.
De koning beveelt Tjanna dat er onderweg geen zieken, bedelaars en geen oude mensen op straat mogen zijn en dat op een bepaalde punt de rit wordt afgebroken om weer terug te keren naar huis. Tijdens de rit ziet de prins twee magere mensen en vraagt zich af hoe dat komt. De prins springt van de wagen en gaat de stad verder en dieper in. Tjanna vertelt Siddhartha dat ook prinsen en koningen oud worden en doodgaan.
Siddharta wordt somberder en somberder.
Siddhartha kan niets anders dan de over de dood nadenken. Hij wilt niet eten en drinken. Op een nacht besluit hij zijn leven voorgoed achter zich te laten. Het was een groot offer, want hij liet ook zijn vrouw en zoon achter. Na een barre zwerftocht met zelfkastijding eindigt hij in Bodhgaya.
Daar maakt hij een bed van gras waar hij gaat mediteren onder de bodhiboom . Er wordt gezegd dat hij tijdens zijn meditatie zijn leven voorbij zag trekken. Van jonge prins tot Boeddha. Na 49 dagen wekt een vogel hem uit de meditatie en trekt hij de wereld in om iedereen te vertellen over dat het leven niet in genot van luxe dingen en ook niet in zelfkastijding ligt. Het ligt daartussen. In een middenweg.
De Boeddha is vanaf morgen te zien tot en met 29 januari 2017.
De titel van de tentoonstelling geeft aan waar het over gaat. Dit keer gaat het alleen over het leven van Boeddha “vertelt” door sculpturen afkomstig uit India, China, Tibet, Thailand, Sri Lanka, Nyanmar, Japen en Indonesië.
De mustsees.
Absoluut de koppen van de Borobudur. Het museum heeft elf Boeddhakoppen in de stijl van de Boeddhabeelden van Borobudur. Ze werden in de negentiende eeuw in het toenmalige Nederlands Indië verzameld en naar Nederland gebracht. Ook de voetafdruk van Boeddha is interessant om te zien.
Erg bijzonder vind ik het bronzen beeld (zie boven) van een zeer magere Siddhartha. Dit is de eerste keer in mijn leven dat ik een “beeld” van zelfkastijding krijg. Dit zie je bijna nooit.
Ga met mijn verhaal, zoals ik die heb meegekregen, op ontdekking in het Tropenmuseum!
Voor meer informatie kiek hier!
Liefs,
Sandra
Leuk, ik ga er zeker dit leven nog een keer heen!
Hahahahaha!