De 48ste International Film Festival Rotterdam (IFFR) vindt plaats van woensdag 23 januari tot en met zondag 3 februari 2019.
Bijna twee weken lang kun je als filmliefhebber genieten van de nieuwste films die dit jaar in première gaan. Ook zijn er (buitenlandse) documentaires en korte films te zien.
In 1972 werd het Festival Film International opgericht door Huub Bals.
Zijn missie was om kunstzinnige films uit alle werelddelen te vertonen. Destijds werden er 31 films vertoond waar maar liefst 5000 filmliefhebbers op af kwamen. Het festival is inmiddels uitgegroeid tot Nederlands grootste filmfestival.
De films zijn verdeeld in vier ‘secties’; Bright Future, Voices, Deep Focus en Perspective.
In de sectie Bright Future dagen de filmmakers van de toekomst de gedragsregels van cinema uit. De (jonge) filmmakers zetten met hun eerste of tweede film hun eerste stappen in de internationale filmwereld.
De sectie Voices laat films zien met treffende en actuele onderwerpen. Elke film laat ‘een kijk op de wereld’ zien. In de deze categorie vind je de masterclasses en inhoudelijke programma’s over de filmkunst in al haar facetten. Perspective is is een wisselende thema waar belangrijke sociale en politieke kwesties worden belicht.
Wist je dat een groot deel van het IFFR-programma is gratis toegankelijk is?
Elk jaar zijn er de muziekdocumentaires met performances in Scopitone, maar ook allerlei andere gratis events en tentoonstellingen. Let op de tag ‘Gratis’ naast de titel op de individuele pagina’s.
Het IFFR heeft mij gevraagd of ik een aantal films (naar eigen keuze) uit het programma wil uitlichten. Van de films die ik heb uitgekozen zal ik een aantal, in februari en maart 2019,recenseren. De volgende films heb ik uitgekozen:
At Eternity’s Gate van Julian Schnabel
Beeldend kunstenaar en regisseur Julian Schnabel bracht eerder het leven van Jean-Michel Basquiat naar het scherm. In At Eternity’s Gate portretteert hij de laatste jaren van de getormenteerde Vincent van Gogh, die toen een marginaal bestaan leidde maar inmiddels is bijgezet in het pantheon van grote kunstenaars. Schnabel filmt zoals Van Gogh schilderde: expressionistisch, vanuit het visuele en emotionele perspectief van de schilder. Willem Dafoe, met zijn doorleefde gelaatstrekken de gedroomde vertolker, speelt Vincent intens, kwetsbaar en zoekend.
Arabesques on the Pirosmani Theme van Sergei Parajanov
Een documentaire over de grote Georgische outsiderkunstenaar Niko Pirosmani. Door de details en onderwerpen van zijn kleurrijke werken te filmen, creëert Parajanov een innemend en mysterieus portret van Georgië zelf. Dit latere werk wordt vaak gezien als pendant van Hakob Hovnatanyan (1967), omdat ook die film een beroemde schilder tot onderwerp heeft.
Minor History van Asad Raza
Minor History is een portret van Wahid, de negentigjarige oom van de kunstenaar. Hij is geboren in Brits-Indië in de jaren twintig, vluchtte naar Pakistan, ging daar in het leger en kwam in de jaren tachtig naar de VS. Hij woont nu in een koude, besneeuwde stad en is een bekende excentriekeling in de poolhallen. De film probeert de radicale veranderingen in bewustzijn die de wereld heeft doorgemaakt in één mensenleven in kaart te brengen. Beelden van Wahid in zijn dagelijks leven worden afgewisseld met beelden waarin hij in de camera over zijn verleden vertelt.
Lost Tune van Reetu Sattar
Alles draait om kunstcensuur in de film Lost Tune. In de film zien we muzikanten, elk één aanhoudende noot van een harmonium spelen. Het instrument dreigt in Bangladesh te verdwijnen door de strenge regels van de islam.
Vox Lux van Brady Corbet
Vox Lux gaat over Celeste (de rol wordt gespeeld door twee acteurs; Raffey Cassidy en Natalie Portman en over de veranderingen in de Amerikaanse samenleving als gevolg van Columbine en 9/11. Regisseur Brady Corbet gebruikt onder andere de voice-over van Willem Dafoe en de muziek van Sia. De film draait om gevoelens en talent versus uiterlijk vertoon en oppervlakkig succes
Ajji van Devashish Makkhija
Oma (ajji) zoekt wanhopig naar haar 9-jarige kleindochter, die niet is teruggekomen nadat ze ’s avonds naar buiten is gegaan voor een klusje. Nadat de sloppenwijk uitgekamd is, wordt ze aangetroffen, op gruwelijke wijze verkracht. De autoriteiten aarzelen met het instellen van een grondig onderzoek omdat het ernaar uitziet dat de dader de zoon is van de eigenaar van een groot bedrijf. Oma besluit desalniettemin gerechtigheid te zoeken en bedenkt een zorgvuldig plan.
Sofia van Meryem Benm’Barek-Aloïsi
Hoe lang kun je een zwangerschap ontkennen, verbergen? Niet lang, zo ontdekt de twintigjarige Marokkaanse Sofia: in de keuken van haar ouderlijk huis breken plotseling haar vliezen. Haar nicht Lena brengt haar naar het ziekenhuis, maar daar stuiten de twee op problemen; in Marokko is seks buiten het huwelijk strafbaar. Een vrouw die moet bevallen vrouw kan pas in het ziekenhuis worden toegelaten wanneer er een man is die het ongeboren kind erkent. Om geholpen te worden, de eer van haar familie te redden én uit de gevangenis te blijven, staan Sofia twee dingen te doen: ze moet de vader van haar kind opsporen en zo snel mogelijk met hem trouwen.
Faceshopping, van SOPHIE Aaron Chan
I’m real when I shop my face.” Ik werd meteen nieuwsgierig toen ik de trailer zag. Daarin zien we hoe het nummer Faceshopping het gezicht van electroartiest SOPHIE vervormt, vergroot, vernietigt en reconstrueert op talloze manieren, vreemd genoeg als een beeldschone representatie van zelfverminking en ongelimiteerde (digitale) verandering.
This Country is Lonely van Jaco Bouwer
RATGIRL is de digitale avatar van kunstenares Jazzard Jaslyn. In Instagramverhalen ensceneert ze de vernederende situaties waarmee mensen in Zuid-Afrika na de apartheid nog altijd te maken hebben. Maar this country is lonely richt zich vooral op het ontmenselijkende en vervlakkende effect van sociale media op ons begrip van complexe humanitaire crises.
Trailer This Country is Lonely
Sombra luminosa van Mariana Caló Francisco Queimadela
Aan de basis van deze film ligt een ‘residency’ in het International Arts Center José de Guimarães (Portugal), met zijn bijzondere collectie en conservatiepraktijk. Met behulp van manipulatie van beelden en geluiden van tentoonstellingen en gesprekken wordt een experimentele taal opgebouwd.
Le livre d’image van Jean Luc Godard
Godard bewerkt beelden, monteert er muziek onder en spreekt zelf fluisterend de voice-over in.
Le livre d’image is opgedeeld in vijf hoofdstukken, waarin acht motieven zijn te ontwaren: handen, de trein, nationalisme, geweld, chaos, de wet, imperialisme en revolutie. Daarnaast keert een vast Godard-thema terug: het verschil tussen woord en beeld, en tussen werkelijkheid en representatie van de werkelijkheid.
In samenwerking met de Kunsthal Rotterdam presenteert IFFR 2019 een kunsttentoonstelling Blackout.
De tentoonstelling is samengesteld door IFFR-programmeur Julian Ross en valt binnen de sectie Deep Focus van het IFFR-programma.
In Blackout draait alles om de Kodak 35 mm carrousel-diaprojector. Sinds 2004 wordt de projector niet meer geproduceerd maar is een blijvende een inspiratie voor visuele kunstenaars.
Prapat Jiwarangsan toont projecties van namen die associaties oproepen met politieke gebeurtenissen in het verleden. Aura Satz benadrukt met haar installatie de belangrijke rol die vrouwelijke wetenschappers rond 1900 bij de NASA vervulden. Ahmad Fuad Osman nodigt met zijn werk uit om – via een denkbeeldig personage – op zoek te gaan naar de vergeten historie van Maleisië.
Meer lezen?: Blog IFFR over de Kodak 35 mm
Voor meer informatie over de tentoonstelling: De Kunsthal.nl
X van Charlotte Pryce
Kortefilmmaker Charlotte Pryce komt naar het festival om een aantal korte 16 mm films te vertonen.
Sinds 1986 maakt zij experimentele films, foto’s en sinds een aantal jaar ook toverlantarenvoorstellingen. Haar films zijn geliefd op filmfestivals!
Uit haar oeuvre heb ik gekozen voor de film X uit 1988. De film is een dromerige collage collage van schilderijen uit de renaissance. De beelden zijn hand geschilderd. Je hoort de ‘Ave Maria’ gezongen door Rosa Ponselle waarop danseres Annie Morad dant.
Meer lezen: Blog IFFR over Charlott Pryce
Bovenstaande is een kleine selectie uit de ruim 538 films die getoond worden tijdens de International Film Festival Rotterdam.
Welke films uit mijn keuze spreken jou aan?
Ga jij naar het IFFR? Zo ja, welke films ga jij bekijken?
Voor de volledige programmering kijk hier: IFFR.com
Liefs,
Sandra
NB: Zowel de tekst als de foto’s zijn eigendom van Kunstkieken.nl en met toestemming van het International Film Festival Rotterdam (IFFR) gepubliceerd. De afbeeldingen in deze blog zijn van het IFFR en mogen niet worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze
