Tomas Hillebrand (1977) is conservator en projectleider tentoonstellingen bij Museum JAN (voorheen Museum Jan van der Togt).
Vaak weet je niet wanneer je iemand voor het eerst heb ontmoet. Bij Tomas weet ik het wel: het was op 28 januari 2016. De dag dat ik in mijn uppie (tegenwoordig heet dat heel chic “empty museum”) naar de tentoonstelling Herman Brood ging kijken. In de avond tijdens de opening raakten we aan de praat.
In de jaren daarna vertelde Tomas mij terloops dat hij ook beeldend kunstenaar was. Tomas maakt hele vette kunst van glas oftewel glaskunst.
Glasblazen kan Tomas niet, want zoals hij zelf zegt “dat is niet mijn ambitie”. Zijn kunstwerken bestaan wel uit series maar hebben geen titels.
Zijn tentoonstelling Tomas Hillebrand in Japan in 2013 was een grote hit. Ik vind het nog steeds jammer dat ik die niet heb gezien.
De tentoonstelling kwam voort uit de stimuleringsprijs die de Stichting Van Vlissingen Art Foundation jaarlijks uitreikt aan een talentvolle hedendaagse kunstenaar.
De laatste keer dat ik Tomas sprak was, in de studio van Amsterdam FM, over de tentoonstelling Wallase Ting. Vorige week sprak ik hem over ‘Tomas Hillebrand’.
“Zijn er projecten gestopt of onderbroken tijdens de lockdown?”.
De afgelopen periode ben ik veel bezig geweest met China. Ik heb een agent in China en ik geef lezingen over kunst.
Ook heb ik weer nieuw werk gemaakt. Ik heb ook een aantal werken afgerond en ik heb ideeën voor nieuwe werken die “op komst zijn”. Ik ben mijn collectie aan het bouwen.
Afgerond?
De kunstwerken worden nu verzilverd. Het proces van glasblazen, afkoelen en bijslepen is net afgerond. In het najaar komt er misschien een tentoonstelling in België, daar wordt nu over gesproken.
“Wanneer heb je weer een tentoonstelling in Nederland? Hopelijk weer in Museum JAN!”
In Nederland staat er nog niets gepland. Een tentoonstelling in Museum JAN is geen optie. Een eigen tentoonstelling hebben waar ik werkzaam ben vind ik namelijk lastig. Er zijn wel een aantal stukken van mij in de collectie opgenomen.
“Moet je veel niet veel meer tentoonstellen? Je zou je veel meer op de markt moeten richten want je maakt namelijk echt mooie dingen!”
Ik heb geen drang om dat of juist veel meer te doen. Ergens is dat een slechte eigenschap. In feite ben ik net als jou!
“Euh? Net als mij?”
Het is kiezen. Of ik zet mezelf in de markt neer of ik breng tijd door met mijn kind (gezin & familie) naast mijn heerlijke baan in een staffunctie. Ik kies, net als jij, altijd voor het laatste.
“Oh zo bedoel je. Da’s waar. Ik begrijp je volkomen!” “Wat doe je nu of ben je juist anders gaan doen door de Corona-maatregelen?”.
Op 1 juni ging Museum JAN weer open. Zoals je weet kunnen niet alle museumbezoekers tegelijkertijd naar binnen. Het is een klinisch gebeuren. Voorop staat nu dat een museumbezoek ‘veilig dient te zijn’; geheel volgens de normen van het RIVM. Gelukkig kan dat bij ons!
Ik vind het nog steeds gek. De afgelopen tijd ben ik vooral strategisch bezig geweest. Ook ben ik veel meer gaan videobellen sinds de lockdown.
Ergens vond ik de lockdown ook wel weer leuk. Het is een soort van moment van bezinning. Ik kan bijvoorbeeld de hele dag door mijn raam te staren en kijken naar de boom die voor mijn woning staat.
Wat ik heel prettig en vooral fijn vond is dat ik veel meer tijd met mijn zoontje heb doorgebracht. Het lesgeven heb ik als prettig ervaren. Ik merkte dat ik nu meer betrokken was bij het leerproces.
Aan de andere kant is het nog steeds een rare situatie. Door een stapje terug te doen kon ik afstand nemen tot de werkelijkheid.
Je ziet nu bijvoorbeeld dat iedereen luistert naar de (een) premier en iedereen als het ware gedrild alles klakkeloos aanneemt. Als kunstenaar kan ik gelukkig nog steeds eigen plan trekken. Ik ben dankbaar dat ik creatief bezig kan zijn.”
“Heb je onlangs virtuele tentoonstellingen bezocht?”.
Nee dat heb ik niet gedaan. Wel vanuit het museum. We hebben zelf filmpjes gepost. Onze directeur Marieke Uildriks heeft een korte inleiding gemaakt op onze nieuwe tentoonstelling Cremer – Noordwaardts 2010 – 2020. Daar heb ik een en ander van meegekregen.
“Nu de musea per 1 juni a.s. weer open zijn. Wat is de eerste tentoonstelling die je hebt gezien?”
Ik ben naar het Stedelijk Museum geweest speciaal voor de tentoonstelling Nam June Pain –The Future is Now. Pain is echt een klassieke voorloper van de videokunst. Je zou die tentoonstelling ook moeten zien!”
“Met welk kunstenaar zou je één week opgesloten willen zitten?”.
Dan denk ik aan een vrienden van het Rietveld zoals Pablo Pijnappel en Gillo Quirijn. Ze zijn beide kunstenaars geworden.
Je mag er maar één kiezen hé Tomas?
Dan denk ik aan kunstenaar Helgi Thorsson, ook een oude vriend van mij op het Rietveld. Ik zou willen bijpraten.
“In welk museum zou je één nacht en twee dagen opgesloten willen zitten?”.
Van Loon. Ik zou mij dan een soort van lord uit de 19e eeuw voelen. Ik zou met mijn badjas aan een kopje thee zetten.
“Hahaha, ik zie het al voor mij! Je weet dat die grachten daar weleens stinken he?”
Noem het vergane glorie, het hoort bij de setting. Alles in Van Loon is doorleefd. Dat heeft wel weer iets!
“Wat ga je als eerste doen als anderhalve meter samenleving voorbij is?”
Ik zou op vakantie gaan. Nee, ik zou het liefst lekker gaan uit eten zonder plastic schermen en wegbewijzeraars Ik zou Italiaans willen gaan eten bij Toscanini.
Beste Tomas, ontzettend bedankt voor de gezelligheid tijdens ons gesprek. Ik kijk uit naar al jouw nieuwe werken. Stiekem hoop ik op een expositie. Laat je het mij dan het allereerst weten als die er ooit komt? Ik kom binnenkort weer eens langs, dan gaan we midden in de glaszaal zitten met een kopje thee met gepaste afstand. Het gaat je ontzettend goed Tomas! Heel veel liefs, Sandra
