Winterse Wereldreis

Het wintergevoel is bij mij ver te zoeken.

Bij het winterseizoen denk ik aan het krabben van autoramen, warme chocolademelk met slagroom en het bevriezen van je vingertoppen als weer eens je handschoenen bent vergeten. Mijn dikke winterjas is op sommige dagen zelfs te warm en de erwtensoep smaakt niet winters genoeg.

Ik klaag niet hoor, maar koud winterweer heeft ook wel zijn charmes. Dus besloot ik om het gure weer op te zoeken in Zwolle.  Want in de  NS-loods naast station Zwolle zijn de temperaturen ver onder de nul op de vijfde editie van het IJsbeeldenfestival.

Dus daar ging ik dan. Check.

Warme jas. Check. Handschoenen. Check. Sjaal. Check.Winterlaarzen. Die moest ik eerst afstoffen en daarna konden die ook van het lijstje worden afgestreept.

Wat een adembenemend winterse wonderwereld is het festival.

Ik voel eindelijk weer kriebels in mijn buik tijdens het kieken naar de mooie ijssculpturen.  Het is alweer een tijd geleden dat ik verliefd ben geweest op een tentoonstelling.  Het festival telt ook mee als een tentoonstelling; in feite is het een IJsbeelden tentoonstelling. De beelden zijn net als bij houten beelden gebeiteld en geschuurd.

Wat een geweldig werk hebben de ijskunstenaars neergezet.  En dat te bedenken dat ze dat in twee weken voor de opening van het festival gedaan hebben.  Werkelijk geweldig!

Voor de bouw van de ijsbeelden zijn er twee soorten zelfgemaakt ijs gebruikt; een kristalhelder en een met kleur.

Voor de sculpturen worden er grote blokken ijs van 200 x 120 x 50 cm en kleinere blokken van 100 x 50 x 25 cm gebruikt. Die ijsblokken worden geproduceerd in Frankrijk. In een draaiende beweging, laag voor laag, wordt het water bevroren om luchtbelletjes zoveel mogelijk uit het ijs te halen.  Per koelcontainer worden de blokken daarna naar Zwolle gebracht.

Hoe komt het dat er verschillende kleuren ijs zijn?

De kleur krijg je door de temperatuur van het ijs en de druk die erop wordt uitgeoefend. Hoe lager het luchtgehalte van het ijs, hoe meer de kleur verandert van wit naar blauw of blauwgroen.  De kleur van de sneeuw die we in Nederland kennen is wit en in een gletsjeromgeving is de ijs vaak blauw. Grappig weetje vind je niet?

 De sneeuwsculpturen worden van sneeuw gemaakt.

Van losse sneeuw worden stevige ijsblokken gemaakt door ze in houten kisten te doen.  Daarna worden ze (heel) ambachtelijk met de voeten aangestampt.  De sneeuw blijft drie dagen in de kisten staan en daarna kan de ijskunstenaar aan de slag met zijn snijdwerk in de blokken sneeuw.

Het IJsbeeldenfestival is een mustsee. Het is letterlijk een wereldreis en erg leuk voor jong en oud.

De sculpturen zijn voor iedereen herkenbaar; de Eiffeltoren in Parijs, een Chinese Draak, dansende derwisjen, de Taj Mahal in India.  Er is zelfs een nieuwe versie van de Mona Lisa te zien op het festival.  Helaas kon niemand mij vertellen Da Vinci  de maker was of niet. Nee, dat is echt een flauwe opmerking, ik blame de kou!

Na de reis kun je je opwarmen in de Event Plaza en hoef je niet meteen naar huis. Op de plaza kunnen kinderen heerlijk spelen en  ouders kunnen letterlijk even achterover leunen.

Het IJsbeeldenfestival is tot en met 24 januari 2016 nog te bezoeken.  Vergeet niet op de foto te gaan met de ijsbeer en kleed je warm aan. In de hal is namelijk ongeveer -8 tot -11 graden Celcius.

Voor meer informatie kijk op: IJsbeeldenfestival

Nog een reden om te gaan;

Een andere reden om naar het IJsbeeldenfestival  te gaan is dat de chocolamelk na de kou ongelofelijk heerlijk smaakt!

Langs deze weg wil ik Marc van Aalst ontzettend bedanken voor zijn warme winterse welkom. Wij hebben ontzettend genoten van het festival en kijken uit naar de zesde editie!

Liefs,

Sandra