Misschien ken je zijn naam (nog) niet, maar ‘zijn’ stillevens van tafels, stoelen en koffiekannen heb je vast en zeker wel eens érgens’ gezien.
Ik heb het over Klaas Gubbels. Negentig en 65 jaar actief als kunstenaar.
In 2015 leerde ik Klaas Gubbels kennen op de Art Zuid waar zijn werk te zien was. Gubbels was ook degene die mij het advies gaf om mijn blog open te stellen en mijn creativiteit echt te gebruiken. En zo…..werd KunstKieken.nl geboren.
Museum Arnhem viert zijn verjaardag door hun eigen collectie (en uit privécollecties) van Klaas Gubbels te tonen in de tentoonstelling ‘Klaas Gubbels – lang leve de kunst’.
Op zijn achttiende begon Gubbels zijn opleiding aan de Arnhemse Academie voor Beeldende Kunsten Kunstoefening. Daar leerde hij schilderen, lithograferen en beeldhouwen. Het is bijna niet te geloven, maar in die periode hij maakte ook veel portretten, waaronder zijn eigen (strak geschilderde) zelfportret in 1958.
De opleiding maakte Gubbels niet af vanwege ‘het theoretische verplichte vak’ kunstgeschiedenis.
In de jaren 1980 begon Gubbels met het schilderen van koffiekannen als zelfstandige objecten en hierdoor nam zijn bekendheid snel toe in heel Nederland. Ondanks duizenden koffiekannen (hij noemt ze ketels) blijft Gubbels experimenteren met vorm, lijn, kleur en zelfs in formaat.
Het lijkt erop dat Gubbels zijn kunstwerken in een adem schildert. Dat is niet zo.
Gubbels begint eerst met schetsen. Pas daarna met schilderen. Hij werkt soms wel maanden aaneen schilderij. Ondanks duizenden koffiekannen (hij noemt ze ketels) blijft Gubbels experimenteren met vorm, lijn, kleur en zelfs in formaat.
Het schilderij wat Gubbels wel in één keer schilderde is ‘Jack Teagarden’ (1982 – particuliere collectie).
Teagarden was de trombonist en zanger van Louis Armstrong. Die de gewoonte had om net buiten de maat te spelen. Gubbels luistert in zijn atelier graag naar jazz. Over Teagarden zegt Gubbels ‘Hij zingt en loopt met tegenzin’. Dat gegeven heeft hij proberen vast te leggen in dit werk .
Toch haalde Gubbels wel inspiratie uit de Westerse kunstgeschiedenis zoals je ziet op het schilderij ‘De Leesplank’ (1964 -collectie museum Arnhem).
De leesplank is een eigen versie van een traditioneel leesplankje. Gubbels heeft afbeeldingen vervangen door figuren uit zijn eigen omgeving en van andere kunstenaars.
Het woord Weide verwijst naar het schilderij Grasgrond (1887) van Vincent van Gogh en het woord Mies naar het schilderij Au Crépuscule (1905) van Paul Chabas. Het zwarte schaap is een zelfportret.
Mijn twee favoriete kunstwerken uit de tentoonstelling ‘Klaas Gubbels – lang leve de kunst ‘ zijn ‘Eines sigaret’ (2007) en de Absintdrinkers (2002). Beide zijn bruiklenen uit de eigen collectie van de kunstenaar.
In Eines sigaret, zie ik de surrealistische kant en in de Absintdrinkers de figuratieve kant van Gubbels. Wat opvalt is het kleurgebruik (zachte pastels i.p.v. donkere kleuren) en de lijnen ogen iets zachter in beide werken.
Zelf houd ik niet zo van de schilderijen van de koffiekannen en tafels. Ik vind ze een ‘beetje’ saai (sorry Klaas!) Ik houd meer van de sculpturen van Gubbels. Die waren die nauwelijks te zien in de tentoonstelling. Dat vond ik wel jammer.
Gelukkig zag ik dit tafeltje (1968 – collectie museum Arnhem) dat in werkelijkheid geen titel heeft en aan het begin van de tentoonstelling wordt je verwelkomt door de sculptuur Alles-kan (2024).
Het tafeltje is gemaakt van gips, gaas, hout, linnen en olieverf en dat deed me denken aan. Het deed mij denken aan de Absintglas van Picasso. Alles-kan deed mij denken aan de Ohm-teken uit het hindoeïsme wat staat voor eeuwigheid, oneindigheid en het universum.
Klaas Gubbels – lang leve de kunst is te zien tot en met 18 augustus 2024. Het is een tentoonstelling waarin je een klein deel van de oeuvre van deze bijzondere kunstenaar ziet.
Ik maakte dit keer geen KunstKijk-vlog, maar ik neem je mee door de tentoonstelling. Kijken kan hier: Nu te zien: Klaas Gubbels – Lang Leve de Kunst
Een fijne avond,
Liefs, Sandra
