Soms ontdek je een nummer dat je meteen raakt, en Interiors (Song for Willem de Kooning) is er zo een.
Het nummer staat op het album Everything Must Go (1996), is geïnspireerd door schilder Willem de Kooning en zijn strijd met Alzheimer.
De Rotterdammer De Kooning verstopt zich op zijn 22ste op een Brits vrachtschip en komt terecht in New Jersey.
Eén jaar later heeft hij een baan in New York, waar hij later de kunstwereld verbaast met zijn abstracte schilderijen. De Kooning raakt aan de drank en met de ziekte van Alzheimer, bleef hij nog twee jaar schilderen. Na zijn dood in 1997 brengt zijn werk recordbedragen op.
De songtekst raakt precies dat punt: “Say you can remember say where is the tomorrow. Say where you are coming from. Say what you have left us“. Het is bitter dat iemand die ‘heeft gecreëerd’ nu zijn al herinneringen verliest.
Ondanks dat Interiors (Song for Willem de Kooning) gaat over vergankelijkheid word ik vrolijk van het nummer.
Ik kan er uren naar luisteren en op dansen. Ik snap niet dat dit nummer geen hit is geworden. Voor mij is het een verborgen parel die je op het juiste moment moet horen. En dat moment is precies nu met That KunstKieken-Feeling!
Happy weekend! Liefs, Sandra
