De schemering van Grothus

Door Museum Tot Zover was ik uitgenodigd voor een Schemering-diner met kunstenaar Sarah Grothus te midden van haar schilderijen in de Grote Zaal van het museum.

Op 15 februari 2022 was het Zover. Ik was Sarah’s enige gast. Chefkok Andreas Chrysomallis verzorgde die avond een vegetarisch viergangendiner. Die avond heb ik niet alleen “sfeerlijk” gegeten, maar ook met Sarah gesproken over het leven en de dood, (haar) kunst en haar allereerste solotentoonstelling Schemering. Voordat ik je meeneem naar de tentoonstelling, laat ik je eerst kennismaken met Sarah en Andreas.

 Wie is Sarah Grothus?

 In Gent (BE) en Enschede volgde Sarah (Duitsland,1984) haar kunstopleiding. Toen haar opa overleed raakte ze als vijfjarige gefascineerd door de dood, Haar werk is geïnspireerd door verschillende culturen, mythes en religies. Tijdens het eten vertelde Sarah mij dat ze dankzij een beurs van het Mondriaan Fonds een reis mocht maken naar Mexico. Daar maakte ze Dia de Muertos mee. Ze vond het bijzonder om mee te maken hoe men in Mexico met de dood omgaat in tegenstelling tot Europese landen. Met haar werk wil ze daar vragen over oproepen.

Scherming is Sarah’s eerste solotentoonstelling in een museum.

 Wie is Andreas Chrysomallis?

Chrysomallis is geboren en getogen in Griekenland. Hij heeft een financiële achtergrond, maar werkt al zes jaar als professionele kok.
Een paar jaar geleden heeft hij zijn carrière opgegeven en is hij zijn “food-hart” gaan volgen. Chrysomallis heeft een passie voor fermentatie en heeft een persoonlijk project genaamd “Fermentation Art”.

De vraag “Ga je mee kunstkieken? “zal ik dit keer niet stellen omdat de tentoonstelling Schemering er een is puur voor je ‘eigen verbeeldingskracht’. Schemering moet je ervaren, voelen en horen!

De expositie is niet te vergelijken met de voorgaande exposities van Tot Zover. Het is anders. Voor een klein museum is het ergens misschien ook wel een gedurfde expositie. 

Grothus werkt altijd met gigantische doeken. Zo is de Grote Zaal volledig bedekt en éen kunstwerk neemt volledig het gehele raam in beslag. Dit is nog niet alles. Speciaal voor deze expositie heeft Daniel Maalman een geluidskunstwerk gemaakt. De muziek duurt maar liefst 20 minuten lang.

Het bijzondere hiervan is dat de muziek niet wordt afgespeeld op de achtergrond maar dat het deel uit maakt van Sarah’s werken. Het klinkt misschien gek wat nu schrijf: maar de muziek past niet alleen bij de welvingen van de verf, de verschillende verflaagdiktes, de spatten, de (hier en daar) kleverigheid en scheurtjes. Ook lijkt het of de muziek de emotie van de figuren weergeeft en/ of versterkt. Sommige figuren lijken hierdoor zachtaardig en andere weer kwaadaardig.

De doorloop (gang) in het museum is een heuse eyecatcher. Deze is namelijk helemaal door Sarah zelf omgebouwd tot een kleurrijke doodskist (Transmission of being) nooit eerder zag ik “het museum” op deze manier. 

Wat ik zo mooi en fjin aan Schemering vindt, is dat je zelf op onderzoek moet gaan. Je gaat als het ware in gesprek met Grothus’s kunstwerken en vooral met jezelf.

Tijdens het eten vertelde Sarah dat in al haar doeken de skelettenkoppen een terugkerende element zijn en dat ze vooral op haar intuïtie schildert. Geen werk is vooraf bedacht maar is ontstaan door haar onderbewuste.  Het werk van Grothus doet mij ook denken aan kunstenaars Odilon Redon en  Cai Guo-Qiang.

Sarah gebruikt geen onderschilderingen op haar doeken waardoor ze transparant lijken. Ik heb de tentoonstelling na sluitingstijd bezocht. Maar het overdag schijnt het daglicht door de schilderijen heen. 

Ik heb genoten van de mysterieuze en vooral van de kleurrijke sfeer die rondom Schemering hangt.  

Wil je net als ik ook door de kleurrijkste doodskist van Nederland lopen? Dan kan tot en met 27 maart 2022.

Voor meer informatie kijk op: Museum Tot Zover.nl

Kijk ook even op de site van Sarah: Sarah Grothus.nl en op Instagram voor Andreas Chrysomallis: andreas_chrysomallis en fermentationart

Ik ben blij en vereerd dat mijn allereerste blog van dit jaar over een tentoonstelling van Museum Tot Zover is. Na een turbulente tijd past alles bijelkaar. Ik eindig met de dagelijkse instagram-woorden van Chrysomallis: “It’s a great day to be alive!”

Liefs,

Sandra

B: Zowel de tekst als de foto’s zijn eigendom van Kunstkieken.nl en met toestemming van Museum Tot Zover gepubliceerd .  Dafbeeldingen van deze blog mogen niet worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze.

Sandra Singh

Hoi! Ik ben Sandra Singh een kunstliefhebber. In mijn vrije tijd bezoek ik het liefst een museum. Sinds 1 april 2014 schrijf ik mijn kunstbelevingen op. Mijn blog zie ik als mijn kunstdagboek. Dank dat je mij leest! Liefs,

2 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.