Mata Hari – Het Nationale Ballet

Zoals je weet ben ik naar de tentoonstelling ‘Mata Hari: de mythe en het meisje’ in het Fries Museum in  Leeuwarden geweest.

Tegelijkertijd presenteerde Het Nationale Ballet de balletvoorstelling Mata Hari.

De balletvoorstelling ging in het voorjaar van 2016 in wereldpremière bij Het Nationale Ballet. Omdat het dit jaar precies honderd jaar geleden is dat Mata Hari werd geëxecuteerd werd de voorstelling nog een keer opgevoerd van 14 oktober tot en met 3 november 2017.

De choreografie is gedaan door Ted Brandsen. De muziek geschreven door Tarik O’Regan.

Op de laatste dag, op 3 november jongstleden,  ben op de valreep naar de voorstelling gaan kijken .

Het ballet verbeeldt in filmische scènes het leven van de Friese Margaretha Geertruida Zelle alias Mata Hari. De rol werd vertolkt door Sasha Mukhamedov, zij heeft het grandioos neergezet.

Voor mij was de balletvoorstelling een feest der herkenning omdat ik mij de laatste weken in Mata Hari heb verdiept.

Ga je mee naar de voorstelling?

Ik zag Margaretha als jong meisje met een rode sjaal van haar vader om. Als haar vader uit haar leven stapt wordt zij verder opgevoed door strenge ooms en tantes.

Ik was bij haar ontmoeting met officier Rudolph MacLeod. In mijn review over de tentoonstelling schreef ik dat ze elkaar ontmoeten in het Rijksmuseum.  Het decor leek op de eregalerij van het museum. Het leek net of het stel door de lange zaal van de eregalerij aan het dansen was om zouit te komen in de Nachtwachtzaal. De scene was zo mooi en zo romantisch! Ik kreeg er vlinders van in mijn buik.

Ik keek mee over de schouder van Margaretha bij haar huwelijksvoltrekking, haar ruzies met haar echtgenoot, de verhuizing naar Nederlands Indië.  Ook ging ik met haar mee naar haar tempeldanslessen.

Verdrietig werd ik toen ik MacLeod hun dode zoontje in zijn armen op het podium zag verschijnen. Sober werd ik toen ik zag hoe hij  Margaretha verbiedt om bij  hun dochter te komen. Ik stond naasthaar zijde toen ze na haar scheiding vertrok naar Parijs. Ik ontmoette kunstverzamelaar Guimet.

In Parijs ging ik met haar mee naar Musée Guimet.  De voltallige Parijse high-society was aanwezig.

Ik zag de geboorte van Mata Hari.Ik zag hoe ze, sensueel, haar sluiers en kleding eén voor eén uitdeed. Na het dansen valt het beeld van Shiva. Voor de goede orde zeg ik erbij dat de ballerina huidkleurig ondergoed aan had.

Ik was erbij toen officier Ladoux Mata Hari arresteerde en beschuldigde van spionage voor de Duisters.  Ik stond in de verhoorkamer.

De verhoorscène  vond ik het allermooiste moment van de ballettentoonstelling.

Tijdens het verhoor herbeleeft  Mata Hari haar leven en alle personages dansen om haar heen.  Ik kreeg er een brok van in mijn keel. Kort daarna stond ik achter het vuurpeloton, waar Mata Hari, waardig en beheerst de kogels voor lief neemt. Ze heeft haar rode sjaal om. Ze valt.

Wat vond ik van de voorstelling?

Prachtig! Ik vind het altijd knap dat zonder tekst en met alleen mimiek en dans het verhaal van Margaretha alias Mata Hari werd verteld.  De scènes worden niet alleen gedragen door mimiek maar ook door de muziek. Die was ook prachtig!

Ik zag het verdriet, de vreugde en de strijd van Margaretha. Ik verliet de voorstelling een kleine beetje terneergeslagen.

Wat mij opviel is dat de kostuums ook de emotie in het stuk lieten zien. Zo begint de voorstelling  met kostuums in zachte, zoete pastelkleuren die de boventoon voeren. De strenge ooms en tantes waren geheel in het zwart gekleed. De periode in Parijs is kleurrijk met gekke, aparte, kostuums.

Terwijl tijdens het verhoor en het laatste gedeelte kostuums in sobere kleuren gedragen worden.

Voor meer informatie kijk op: Het Nationale Ballet

In de toekomst wil ik vaker schrijven over balletvoorstellingen die gerelateerd zijn aan tentoonstellingen van musea of een kunstwerk. Of zelfs aan een operavoorstellingen, net zoals ik deed bij Salome.  Wat vind jij van het idee? 

Fijne avond,

Liefs,

Sandra

 

NB: Zowel de tekst als de stills zijn eigendom van kunstkieken.nl en met toestemming van Het Nationale Ballet gepubliceerd. De foto’s zijn van Altin Kaftira. De afbeeldingen van deze blog mogen niet worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze.

Sandra Singh

Hoi! Ik ben Sandra Singh een kunstliefhebber. In mijn vrije tijd bezoek ik het liefst een museum. Sinds 1 april 2014 schrijf ik mijn kunstbelevingen op. Mijn blog zie ik als mijn kunstdagboek. Dank dat je mij leest! Liefs,

2 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.