Verder blikken

Vandaag ben ik naar het Rijksmuseum geweest om alleen te gaan kijken naar de reliëfs Internal Object in Three Parts van Anish Kapoor.

In de beeldhouwkunst zijn reliëfs werken die aan de voorkant driedimensionaal zijn en de achterkant meestal vlak.

Anish Kapoor & Rembrandt

De drieluik Internal Object in Three Parts is de afgelopen tijd veelbesproken geweest.  Ze zijn gemaakt van rode en witte hars en siliconen die mij doen denken aan niet anders dan vlees.

Zoals we inmiddels gewend zijn van deze Britse beeldhouwer zijn de reliëfs groot van formaat; ze zijn 3.5 en 2.5 meter.

Tijdens het bekijken van deze zeer aparte werken heb ik heel stiekem (niet van heel dichtbij & en ik kon het echt niet laten) aan een van de werken te ruiken om te testen of het echt geen vlees en bloed is.

Want zo zien ze er uit! Klompen vlees met stukjes wit vleesvet en hier en daar botten die uitsteken.

Internal Object in Three Parts zouden een visuele dialoog aangaan met de late werken van Rembrandt. Laten we die gaan visuele dialoog gaan voeren.

In een uitzending van DWDD heeft Tacco Dibbits, de directeur van het Rijksmuseum dit gegeven uitgelegd. Samen met Kapoor heeft Dibbits de vaste collectie van het Rijksmuseum bekeken.

De achtergrond van het schilderij De Badende Vrouw werd de inspiratie voor Internal Object in Three Parts.

De reliëfs zijn ook gebaseerd op twee andere schilderijen De Joods Bruid en De Staalmeesters. Bij het laatste schilderij zie ik de vergelijking niet.

Internal Object in Three Parts is te zien tot en met 6 maart aanstaande in de eregalerij van het Rijksmuseum.

Het museum toont in dit galerij hedendaagse kunst die geïnspireerd zijn op oude meesters en waar wij als bezoeker op een nieuwe manier leren kijken.

Een hele fijne middag en laat even weten wat je van deze bloederige vleesmassa’s vindt!

Voor meer informatie kiek hier!

Ben jij al naar de tentoonstelling geweest? Wat vond je ervan?

Liefs,

Sandra