Kunst voor iedereen op de BRAFA 2019

De 64ste editie van Brussel Art Fair (BRAFA) is tot en met zondag 3 februari 2019 te bezoeken.

In het persbericht van BRAFA van 23 januari 2019 staat dat het al te vanzelfsprekend is om te zeggen dat kunst geen grenzen kent. Ik citeer “In onzekere tijden waarin grenzen in veel landen een prioriteitskwestie lijken te geworden, is het misschien zinnig om het toch te zeggen. Sterker nog, om het ook te bewijzen“.

In mijn vlog over Kunst Zonder Grenzen -Brafa 2019 laat ik heel even de grens tussen Nederland en België verdwijnen.

Ik ga weer terug naar het persbericht van BRAFA, daarin staat ook dat ‘Kunst voor iedereen is’.

Met die insteek presenteren, de eregasten, het Britse kunstenaarsduo Gilbert & George hun kunstwerken.
De heren zijn ooit begonnen als performancekunstenaars. Tegenwoordig maakt het duo fotomontages. Niet zomaar fotomontages maar waarin ze ook zelf verschijnen en de emoties van mensen uit hum omgeving uitbeelden.

Hun werk is niet braaf te noemen maar soms zelfs ’te controversieel’ waar menigeen niet over uitgepraat raakt. Is het mooi? Tja, ik vind van niet.

Maar dat hoeft ook niet volgens Gilbert & George. Volgens hen moet kunst je raken en kunst moet je vanuit je binnenste voelen. Zou het duo stiekem mijn blog – over kunstkieken hebben gelezen?

Vanaf 16 februari aanstaande kun je hun werk bekijken in het Kröller-Müller Museum in de tentoonstelling ‘With us in nature’.

Op de foto zie je ‘Beard Mad’. Het werk is maar liefst 3.17 meter hoog en 4.52 meter breed.

Op 16 januari 2019 las ik een artikel van Sophia Smith Galer over de afwezigheid van zwarte mensen in de kunstgeschiedenis.

Het artikel is mijn uitgangspunt geworden op de BFAFA 2019. Hoe is het anno nu? Zijn er überhaupt wel kunstwerken met ‘gekleurde mensen” aanwezig op de Brussel Art Fair?

Ga je mee kunstkieken?

Jacques Morelle ‘La belle Zora (1955)

Bij binnenkomst, na ongeveer vijf stappen zag ik aan mijn rechterkant het werk van Jacques Morelle ‘La belle Zora’ (1955). Zij is te zien bij Gallery Ary Jan.

Een grappig weetje is dat Morelle posters heeft gemaakt ter promotie van toerisme in Marokko. Daarnaast schilderde hij graag dames naakt, het liefst met een tintje.

‘Buste jeune femme africaine’ stond er ietsje verderop en is gemaakt door Pierre Meauzé.

Over de Franse beeldhouwer Meauzé is niet veel bekend. Op artnet.com kwam ik wel zijn naam en andere sculpturen van hem tegen. Het beeldje Maternite is op een veiling voor $36,683 USD verkocht via Artcurial.com.

Het verhaal dat bij Hoofd van een Tonkinese man (1914-15) van Rudolf Marcusse hoort vind ik het bijzonderst.

Marcusse maakte in totaal 37 sculpturen van leden van verschillende volken die in Duitse kampen zaten. De opdracht werd gegeven door Ludwig Justi, een Duitse kunsthistoricus, die van 1909 tot en met 1933 directeur was van de National Gallery in Berlijn. Het doel van de opdracht was om de sculpturen in de Imperial War Museum in London te plaatsen.

Edmond Dresca (1855 -1918) was een Franse beeldhouwer.

In Parijs (in het Montsouris park) vind je zijn sculptuur De dood van en Leeuw (1913). De Buste van een Afrikaan is een voorstudie van een van de figuren. Zo gaaf om dit op de BRAFA tegen te komen. Binnenkort ben ik in Parijs en zal proberen om de sculptuur te gaan bekijken.

Een ‘Kunstenaar van het Volk’ zo werd de Belgische kunstenaar Eugeen van Mieghem genoemd.

Zijn inspirator was Van Gogh en heeft net als hem heeft hij ook een eigen museum: Het Van Mieghemmuseum. Op de foto zie het schilderij Jazz. Alle drie de kunstwerken zijn te zien bij Victor Werner.

Bij Galerie Phillipe Heim viel mijn oog op deze twee beauties.

‘Les Deux Soeurs‘ is geschilderd door de Chinese kunstenaar Yanning Chen, die ook portretten heeft gemaakt in opdracht van Queen Elizabeth.

Ontzettend blij werd ik van het werk van Mwenze Kibwanga ‘Le salon coiffure’.

Waarom? Zijn werk hangt namelijk ook in het Afrikamuseum in Tervuren waar ik ook een bezoek hebt gebracht. Mijn blog over het museum volgt nog.
De Congolese kunstenaar maakte voorstellingen van tradities en van het dagelijks leven van mensen in Congo.

Ook werd ik superblij van het werk van René Gruau die ik vond bij Galerie Alexis Pentcheff.

Gruau is bekend geworden als mode- illustrator en werkte voor de grote bladen als Vogue en L’Official. Hier zie je ‘Une époustouflante revue‘ uit 1982. Zeer waarschijnlijk zien we hier Josephine Baker. Ik zag haar onlangs ook in de tentoonstelling Berlin 1912 – 1932 in het KMSK in Brussel.

Ik vind de foto’s van Antoine Schneck grappig omdat je alleen de hoofdomtrek van de modellen ziet.

Schneck vraagt aan zijn modellen om geen emotie te tonen tijdens het fotograferen. V.l.n.r.: Nablu,Dore en Baro Tula, Ze zijn te zien bij Galerie AB.

Hubert Mailfait heeft zichzelf een tintje gegeven op dit portret ‘Zondagnamiddag’ (1925).

Bij zijn vrouw heeft hij de romp en armen ‘blank‘ gelaten. Waarom hij dit gedaan heeft is onbekend. Wel is bekend dat in Museum Museum voor de Schone Kunsten in Gent een zelfportret te zien is genaamd: ‘Zelfportret in harmonie in wit‘. Het schilderij zag ik bij Galerie Oscar de Vos.

Mijn favorieten van de BRAFA 2019 zijn een schelp en ‘rare’ anatomische poppetjes gemaakt van ivoor.

Sinds ik de tentoonstelling GIF! in Naturalis heb gezien ben ik de ban van giftige slakken. Ik heb er zelfs een soort van studie van gemaakt. Deze Conus Textile herkende ik dan ook meteen. Eindelijk kon ik een keer mijn ‘expertise’ delen. De broche is omringd met goud, diamanten en een robijntje en is te zien bij Bernhard Bouisset

In de 15 eeuw begonnen kunstenaars en anatomisten zich te interesseren voor de anatomie van de mens. Vooral toen Da Vinci met zijn tekening Fetus in Otero kwam. Ik heb de tekening onlangs in het Teylers Museum in de tentoonstelling Leonardo da Vinci gezien.

Deze twee poppetjes zijn gemaakt van ivoor. Je ziet twee zwangere vrouwen. De ‘buik’ kun je openen en de binnenkant van het lichaam inclusief foetus kunt bekijken.Ze zijn te zien bij galerie Finch & Co.

Weet je wat het gekke van deze poppen is? Hun lichaamshouding is gebaseerd op de figuur van het schilderij van Rembrandt: De anatomische les van Dr. Tulp.

Dit waren mijn kunstverhalen van de BRAFA 2019! Ik ben benieuwd naar jouw reactie.

Ga jij naar de BRAFA? Vergeet dan niet om ook de tentoonstelling die ROCAD.be ter ere van haar 100 jarige bestaat organiseert te bezoeken.

Voor meer informatie kijk op: BRAFA.art

Ik singh uit volle borst: BRAFA tot 2020!

Liefs,
Sandra

PS: In het persbericht stond iets grappigs. Namelijk een tekst uit het nummer When I’m Sixty Four (1967) van The Beatles. Paul McCartney zong ‘When I get older losing my hair, many years from now. Will you still need me, will you still feed me, when I’m sixty four? Wil je het nummer horen: dat kan hier!

PS2: Mijn blogtrip is mede mogelijk gemaakt door Art Content. Dank voor de uitnodiging en de goede zorgen!

NB: Zowel de tekst als de foto’s zijn eigendom van Kunstkieken.nl en met toestemming van het galerie-eigenaren gepubliceerd. De afbeeldingen van deze blog mogen niet worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze.