PAN Amsterdam. De 31ste editie is neergestreken in de hoofdstad.
Voor het eerst zijn de PAN-deuren op doordeweekse dagen geopend tot 21:00 uur. Afgelopen zaterdag mocht ik aanwezig zijn bij de opening.
Tot en met 26 november aanstaande kun je kunstkieken in de collecties van 110 kunsthandelaren.
Het is alweer de derde keer dat ik schrijf over de kunstbeurs. In 2015 omschreef ik de afkorting en ging ik op zoek naar verrassende vondsten. In 2016 ging ik op zoek naar bekende kunstenaars en hun verhaal achter een kunstwerk.
Dit jaar ging ik op zoek naar gebruiksvoorwerpen die (in mijn beleving) in een museum kunnen worden tentoongesteld.
Om het extra lastig te maken ging ik niet op zoek naar gereedschap, glazen, bestek, meubilair, vazen en schrijfgerei. Ga je mee kunstkieken?
Net als bij mij blogpost over Cologne Fine Art 2017 begin ik ook hier weer met een Mondriaan.
Bij juwelier Steltman kwam ik dit horloge tegen waarop het schilderij van Piet Mondriaan ‘Compositie met groot rood vlak, geel, zwart, grijs en blauw’ uit 1921 op de achterkant van een horloge te zien is.
Het kunstwerk is gezet op de achterzijde en op een kantelbare kast. Steltman bestaat,net als de kunststroming De Stijl, dit jaar 100 jaar. Ter ere daarvan is dit horloge speciaal gemaakt. De moeilijkheid en uitdaging was het met lak beschilderen van de kast.
Over de kunstzinnige juwelier is tot en met 18 februari 2018 de tentoonstelling ‘Haagse Chic 100 jaar Steltman’ te zien in de Gemeentemuseum Den Haag.
Bij Hotei kwam ik verschillende Japanse theebusjes gemaakt van lak tegen.
Ze worden gebruikt tijdens theeceremonies. Het Japanse woord is Chŭ-Natsume. In de lakdoos wordt poederthee in bewaard. Dit is echt is iets voor museum Nihon no Hanga!
Bij Robert Schreuder Antiquair staat deze mahoniehouten kist.
Het is gevuld met ongeveer 75 reisbenodigdheden in zilver, porselein, ivoor, glas en staal. Jammer genoeg staat er geen signatuur op. Het is gemaakt in de periode van 1815 tot en met 1819 in Parijs. Het kan wat mij betreft zo terecht in het Tassenmuseum in Amsterdam.
Ik vind het jammer dat ik geen goede foto kon maken van de kist omdat er een glazen stolp omheen zat. Anders kon ik een close-up maken van de zilveren oogdouche. Men gebruikte die na het paardrijden om het zand uit de ogen te spoelen.
In de deur van deze staande klok bevind zich een barometer. Dat is best uniek.
Ik vond ‘m bij Fontijn Antiek Barometers. Er staan twee weerindicaties op : ‘Somer’ en ‘Winter’. Het mannetje dat heen en weer op de ritme van de slinger meebeweegt is Chronos. In de Griekse mythologie staat hij voor de meetbare tijd. Ik vind het een prachtstuk en de klok past in het decor van Museum Zaanse Tijd.
Alle onderstaande objecten kunnen zo terecht in het Allard Pierson Museum of in het Rijksmuseum voor Oudheden in Leiden.
Als ik op PAN ben (het rijmt een beetje) dan ga ik altijd langs Marieke Zilverberg. In een ver verleden wilde ik archeoloog worden en hier graaf ik telkens weer iets op.
Een van de highlights op de beurs is een kom met een bewegend gezicht. Als je er water in doet dan lijkt het of de ogen bewegen. Het is de oudste object op de beurs: ruim 6000 jaar voor Christus.
Oud glaswerk kom je heel weinig tegen. De parfumflesjes zijn daar twee van.
Het maakproces van deze flesjes zal mij altijd bijblijven. Eerst wordt er van klei een vorm gemaakt waarna het (warme) glas er omheen gedraaid word. Hierna wordt heel voorzichtig het klei eruit gehakt. Als laatst word met zand het flesje glad gepolijst. Het flesje had geen dop maar werd afgesloten met een vel en een touw.
Uiterst links op de foto zie je een zuigfles. Dit zuigflesje is de voorganger van de fles hoe wij die kennen.
Het werd gebruikt om melk uit de borst af te kolven. De grote opening wordt op de borst gezet. De melk wordt opgevangen en aan de baby gegeven. Het flesje werd ook gebruikt om wijn over te schenken.
Bij Dŭrst Britt & Mayhew staat deze spiegel te schitteren.
Twee jaar geleden kocht kunstenaar Pieter Paul Pothoven de Egyptische spiegel op een antiekbeurs in New York. Op dit moment is er een heftige discussie rondom dit spiegeltje. Het is namelijk schoongemaakt door TNO Delft met een speciale laser waardoor het oppervlak helderder is geworden dan het zou zijn geweest.
Historici zijn van mening dat de spiegel die 2500 jaar oud is, nooit zo helder kan zijn. Volgens hen is het object vernield in plaatst van gerestaureerd. Wat denk jij?
Aan de achterkant zie je de groene condensatie waaraan ‘af te lezen’ is hoe oud de spiegel is. Ik zelf vond het handvat van de spiegel het leukst omdat het op een sik van een farao lijkt.
Links van de spiegel valt mijn oog op een schilderij The Bleaching Ground (After Max Liebermann) van Raul Ortega Ayala.
Het blijkt oorspronkelijke compositie te zijn van het schilderij The Bleaching Ground van Liebermann (1882). In de eerdere versie knielde een wasvrouw voor de kuip op de voorgrond, terwijl achter de rechter fruitboom een wasvrouw met een wasemmer stond. Liebermann heeft bij de figuren laten overschilderen. Ook heeft hij een stuk van de onderkant afgesneden.
Het schilderij zou een keer in zijn canvasleven naast de originele versie in het Wallraf Richartz Museum in Keulen moeten hangen vind ik. Alexander & Jaring dank jullie wel voor dit mooie verhaal!
De beelden van Anne Koskinen kunnen zo geplaatst worden op het terrein van het Museum Beelden aan Zee.
The Foundlings is het thema in haar beelden. Tot aan eind 19e eeuw werden meisjes ter vondeling gelegd. Het liefst op een plek waar de baby’s gevonden konden worden. De stenen die Koskinen gebruikt vind zij in haar omgeving. Het zijn haar vondelingen die zij een nieuw leven geeft.
De sculpturen ook gebruiken als kaarsenhouder.
Vanitas is een terugkerend onderwerp in de schilderkunst.
Het was best lastig om er een te vinden. Tot mijn verbazing heb ik een voorstelling met een schedel gevonden op een tabaksdoosje! Te zien bij A. Aardewerk.
Het aller-leukste moment was dat er een papiertje met een omschrijving in het doosje zat. Wat een ontdekking! Dit doosje kan zo in het Mauritshuis of het Rijksmuseum.
Deze lamp is zo chic dat het mij doet denken aan het Lalique Museum in Doesburg.
Op de foto zie je: Veronese Chandelier. Het is gemaakt van overgebleven glas. Het glaswerk is meer dan 100 jaar oud en losse onderdelen worden tot een lamp omgetoverd. Het is te zien bij De Galerie van Piet Hein Eek.
Fotocredits: Jerome Galland Photographe. De foto mag niet worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt worden in enige vorm of op enige wijze.
Wat vond ik van PAN Amsterdam?
Gezellig en inmiddels dik vertrouwd! Tot volgend jaar!
Tot wanneer?
PAN Amsterdam is tot 26 november 2016 te bezoeken. Voor meer informatie: PAN Amsterdam.
Fijne middag,
Liefs,
Sandra
NB: Zowel de tekst als de foto’s zijn eigendom van kunstkieken.nl en met toestemming van de de kunsthandelaren tijdens PAN Amsterdam gepubliceerd. De afbeeldingen van deze blog mogen niet worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt in enige vorm of op enige wijze.
